پزشکیان تغییر نمی کند – نارنجی

من کمترین منتقد رادیکال آن مرحوم بودم، اما هیچ وقت حرف آن بنده خدا را مسخره نکردم و به حرفش تکیه نکردم. حتی وقتی بیت حافظ را درست می خواند، جلوی دوستان بی انصافی می ایستادم که می خواستند او را به هر طریقی کتک بزنند و حالا نمی خواهم چیزی را ثابت کنم، فقط می خواهم بگویم اگر واقعا نیستی. به دنبال بازی های خنده دار سیاسی و جناحی با این موعظه های بیهوده بس کن. از بین همه رهبران بعد از انقلاب، فقط کسانی که سخنور بودند بهتر می دانستند. بقیه را می توان نقد کرد، اما آیا رئیس جمهور باید سخنران باشد؟ البته اگر خوب صحبت کند چه چیزی بهتر است، اما آیا عملکرد یک رهبر با نحوه صحبت کردنش سنجیده می شود؟ شاید اگر همه چیز طبق ضوابط بود، نحوه صحبت و پوشش رئیس جمهور برای ما مهم بود، اما چگونه به آنجا برسیم؟ آنقدر دردسر داریم که وقت فکر کردن به این حرف ها را نداریم. فرض بر این است که همه چیز سر جای خود است و تمام فاجعه کشور عدم استفاده رئیس جمهور از متن است. پس چی؟ آیا واقعاً دوستان انتظار دارند این پیرمرد در این سن و سال در کلاس املا و انشا شرکت کند؟ یا اینکه علاوه بر حفظ بخشی از نهج البلاخه یا آیات قرآن کریم، برخی متون فلسفی و ادبی را حفظ کند؟

خدا خیرتون بده و چند دقیقه از توییتر و جاهای مجازی دیگه خلاص بشید و با مردم سر کوچه صحبت کنید تا متوجه بشید که همون دکترهایی که نمیتونن متون خسته کننده رو بخونن بهتر از همه شما مردم رو درک میکنن. وقتی به آقای رئیسی گیر دادید چرا به جای زبان گفت گلو، یکی بسته و دردناک به این دغدغه ها و دغدغه ها که لذت یک هیئت باز سیاسی بود گوش نداد. این بازی های سیاسی فقط برای شماست که لباس پوشیدن را فقط از دنیای سیاست و دیپلماسی یاد گرفته اید و همیشه کلمات جدیدی مثل “زبان بدن” روی زبان شما می چرخد. برای شما مهم است که وزیر شناخته شده با همکاران شما سابقه دوستی داشته باشد یا نه و با این اقدام احمقانه یکی دو وزیر مخلص را از کابینه پزشکان گذرانده اید، اما به خدا نه. مشکل مردم کوچه و بازار اصلاح طلب است یا اساسی؟ این شنیده ای که حتی در قبور مردگان هم شنیده می شد را نشنیده اید یا نمی فهمید: اصلاح طلب، اصولگرا، آخر ماجرا همین است. این بازی درگیری در مورد احزاب و احزاب را متوقف کنید.

او از امروز تا پایان دوره ریاست جمهوری اش همین طور صحبت خواهد کرد. با همان ادبیات و همان فرهنگ لغت. او نمی تواند هیچ متنی را بخواند. او پروتکل های معمول را تا جایی که می تواند دنبال می کند. نگران نباشید. به دنبال ایراداتی باشید که قابل رفع هستند. درست است که اقبال به شما روی آورد و از حالت استراحت بیرون آمدید و به عرصه سیاسی بازگشتید، اما به جای اتلاف وقت و کمال گرایی و تکرار اشتباهات بزرگ خود، کمی فکر کنید. راحت باش پنج روز نوبت همه است. شما خوش شانس هستید و پنج روز دیگر برای شرکت در یک آزمایش جدید فرصت دارید. از این فرصت استفاده کنید و فکر نکنید که کار تمام شده و هشت سال یا حداقل چهار سال دیگر دور خواهد بود. نه، دنیا مثل دیوانه ها سریع است و هیچ تضمینی وجود ندارد که کسی پنج روز را پشت سر بگذارد. تا تو دوست عزیز!