تتلو و عباس قادری، چگونه بر سرنوشت ما تاثیر می گذارند

بی انصافی است که بگوییم آقای رییسی یکی از علاقه مندان این خوانندگان است. بنده خدا کی وقت داره موزیک گوش کنه؟ اگر سرعتش کم شود فکر نمی کنم سراغ چنین چیزهایی برود. نه اینکه سلیقه اش در موسیقی برتر از این حرف ها باشد، اما هیچ وقت حواسش به این حرف ها نیست. اما گفت: چرا با کفار بت نمی پرستی؟ و باز هم طبق قاعده: رابطه جنسی باعث جذب جنس می شود، باید چیزی در این بین باشد تا این دو بزرگوار از بین همه اعضای فعال صحنه موسیقی خارج شوند. مشکل چیه؟ چته؟ وقتی رسایی و دوستانش به تتلو احترام گذاشتند، واضح نوشتم که درک این گروه از موسیقی و هنر یکی است، اگر کار دیگری می کردند و مثلاً به شاکریان می رفتند، باید تعجب می کردیم. بعید به نظر می رسد که در دنیای سیاست فرد بسیار مشهوری بوده باشد، اما در زمینه موسیقی سطح و سلیقه پایینی داشته است. مثلاً نمی توان طرفدار حمله به سفارت عربستان سعودی بود، اما مثلاً در موسیقی به پاواراتی و سینمای ویم وندرس علاقه دارد.

از گرایش شما به نوعی موسیقی یا ادبیات و سینما تا حدودی می توان حدس زد که در عرصه سیاسی چه جور آدمی هستید و در عرصه روابط بین الملل چگونه فکر می کنید. آیا می توان با آلبوم صحرام ناظری به نام «سحرام عشق عشق» شعر مولانا را عمیقاً فهمید و قدردانی کرد و سکوتی عاشقانه را شکست، اما در کف شورا به دیگران توهین کرد، بر لبانش سیلی زد، مخالفان را جاسوس کرد. و مخالف قوانین پروژه باشد؟ همانطور که گفتم اگر کسی بگوید آقای رییسی طرفدار تتلو و عباس قدری است، باور نمی کنم، اما معتقدم افراد مورد اعتماد ایشان کسانی هستند که درکشان از فرهنگ و هنر در یک سطح است. کسانی که این روزها نقش پر رنگی در مدیریت کشورمان دارند. اگر تتلو و قدری را در خیابان ببینند او را نمی شناسند و سرشان را می شکنند تا از این بزرگترها امضا بگیرند. اگر بخواهند در خلوت خود به موسیقی گوش دهند، چیزی شبیه به این گوش می دهند. و این سلیقه فقط به موسیقی محدود نمی شود. به سلیقه سینمای آنها نگاه کنید. ببینید از چه فیلم هایی حمایت می کنند. ببینید با چه اعتماد به نفس و جسورانه موفقیت فیلم فسیل را ستایش می کنند. فیلم های آنها در مورد پاسداشت مقدسین هم طعم فیلم فارسی را دارد. با فیلم فارسی مشکلی ندارند. اگر مشکلی دارند با فیلم های سیاسی و اجتماعی است. آنها با فیلم هایی که مخاطب فکر می کند مشکل دارند. به عبارت دیگر مشکل آنها تفکر است. آنچه مخاطب فکر می کند مشکل اوست. برای همین با موسیقی جدی، سینمای جدی، کتاب های جدی، شعرها و داستان های جدی مشکل دارند. آنها در ارزیابی خود نسبت به شوخی های جنسی و شعرها و داستان های احمقانه و موسیقی کوچه بازاری و قار تو کمرم فراونه هیچ واکنشی نشان نمی دهند، اما به هنر با معنای بلند، عمیق و هشداردهنده اش علاقه زیادی دارند. چرا حداقل یک نفر که علاقه جدی به موسیقی داشته باشد در بین این گروه ها پیدا نمی شود؟ بله، اگر واقعاً آقای رییسی رییس جمهور این کشور است، نباید بین عباس قادری و مثلاً استاد شاه زیدی تفاوتی وجود داشته باشد. همه ساکنان این سرزمین از حقوق شهروندی یکسانی برخوردارند. البته طبق قاعده: هر مرتبه ای از هستی قاعده ای دارد/ اگر از رتبه های زندیق پیروی نکنی باید جایگاه هر کدام را به اندازه و ارزششان رعایت کنی، اما مشکل اینجاست که این روزها طرفداران تیوری جذب فقط یک طعم را تعریف می کند.

این سلیقه خاص در مورد هنر پوپولیستی و همچنین در اقتصاد صدق می کند. اگر به جای حمایت از جوانان مستعد و متفکر عرصه موسیقی، با دیدن عباس قادری، در عرصه اقتصادی ناخودآگاه و ضعیف می شوند، به جای تولید، به واسطه گری معتقد می شوند و به جای ارتباط با دنیا، حصر را باور می کنند. . مجازات ها خیلی ها در این سال ها با ما مخالفت کردند که تو دستی هستی که جز رفع ممنوع التصویری شجریان و چهره فردوسی پور و برنامه کتاب باز سروش صحت کاری ندارد. بارها گفته ایم و باز هم خواهیم گفت، ای کاش کسانی که صدای شجری را حرام می دانستند، موسیقی را در این منطقه ممنوع می کردند، اما به جای این فقر و فسادی که در حال افزایش است و کمرشان می شکند، دست بردارید. اما اینها چیزی بیش از مشتی شعارهای گمراه کننده نیست. همه چیز را برای ما با همان سلیقه و ملاحظه تصمیم می گیرند. برای غذا و لباس ما برای سیاست داخلی و خارجی ما. برای آموزش ما اداره و مدیریت دولت امری ارگانیک و به هم پیوسته است. در فرهنگ نمی توان لال بود، اما مثلاً کارستان در وزارت امور خارجه کاری کرد. این که می گوییم همه چیز با همه چیز پیش می رود، شوخی نیست. این که مثلا آقای حدادعادل به عنوان ریش سفید جامعه پایه کشور با کلاه مخملی نشسته و ایستاده یعنی چه؟ چرا؟ رابطه او با افرادی که به عنوان افراد نادان شناخته می شوند چیست؟ ترجمه کتاب نظریه معرفت در فلسفه کانت چیست؟ اما ظاهر داستان این است، در نگاه افرادی که همه چیز دنیا را می بینند و هیچ اتفاقی را تصادفی نمی دانند، این اتفاقات معنا و مفهوم زیادی دارد. یعنی فکر آنها می تواند خواب را به چشمان غمگینان این سرزمین بیاورد.