پوشش گیاهی و جانوری پارک

ایران، کشوری که انگار خدا برایش از هر رنگ و طرحی برداشته و یک نقاشی بی نظیر کشیده؛ از کویرهای داغ و خشک گرفته تا جنگل های سرسبز و کوهستان های سر به فلک کشیده. لابه لای همین تنوع بی حد و حصر، پارک های ملی ایران مثل گنجینه هایی پنهان، خانه امن کلی پوشش گیاهی و جانوری خاص و کمیابن. این پارک ها فقط یه اسم نیستن، اونا نبض تپنده طبیعت ما هستن که هر گوشه شون پر از شگفتی و زندگیه و کلی موجود زنده از گونه های گیاهی و جانوری رو در خودشون جا دادن.

اگه دلتون می خواد یه سفر خیالی به قلب طبیعت ایران داشته باشید و با جونورای بامزه، باشکوه یا کمیاب و گیاهان بی نظیرش آشنا بشید، جای درستی اومدید. قراره توی این مقاله با هم یه گشت و گذار حسابی تو این زیست بوم های متنوع داشته باشیم و ببینیم چه خبره!

پارک ملی چیه و چرا پوشش گیاهی و جانوریش اینقدر مهمه؟

شاید خیلی هامون وقتی اسم پارک میاد، یاد پارک های شهری با نیمکت و تاب و سرسره بیفتیم. ولی خب، پارک ملی یه چیز دیگه ست، یه دنیای کاملاً متفاوت! طبق تعریف سازمان حفاظت محیط زیست ایران، پارک ملی یه محدوده وسیع از منابع طبیعی کشور ماست که شامل جنگل، مرتع، دشت، رودخونه، دریاچه، کوهستان و هرچیزی میشه که نمونه های برجسته ای از زیبایی های طبیعی ایران رو نشون بده. اینجا جاییه که دست آدمیزاد باید کمتر دخالت کنه تا زندگی طبیعی و بکر خودش رو حفظ کنه و حیوونای وحشی و گیاهان خاص، تو آرامش کامل، زندگی و رشد کنن.

حالا چرا این پارک ها اینقدر اهمیت دارن؟ راستش رو بخواید، این پارک ها مثل ریه های طبیعت عمل می کنن. اونا نقش حیاتی تو حفظ تعادل اکولوژیک، یعنی همون نظمی که بین موجودات زنده و محیط زیستشون هست، دارن. اگه این تعادل به هم بخوره، کلی مشکل پیش میاد. فکرش رو بکنید، اگه گونه های جانوری و گیاهی کمیاب و در حال انقراض، پناهگاهی نداشته باشن، ممکنه برای همیشه از بین برن. پارک های ملی دقیقاً این پناهگاه امن رو براشون فراهم می کنن تا نسلشون منقرض نشه. تازه، سلامت محیط زیست هم به همین پارک ها بستگی داره. اگه اونا سالم باشن، یعنی آب و هوای ما هم سالم تره و می تونیم نفس راحت تری بکشیم.

شاید براتون سوال پیش بیاد که خب، پارک ملی با منطقه حفاظت شده یا پناهگاه حیات وحش چه فرقی داره؟ بذارید اینجوری بگم: پارک ملی سخت ترین و جدی ترین نوع محافظت رو داره. اینجا هدف اصلی حفظ کل اکوسیستم به صورت دست نخورده ست. تو مناطق حفاظت شده، ممکنه یه سری فعالیت های محدود مثل گردشگری کنترل شده یا حتی بهره برداری های خاص با نظارت شدید انجام بشه. پناهگاه های حیات وحش هم که اسمشون روشه، بیشتر روی حفاظت از یه سری گونه های خاص جانوری تمرکز دارن. اما پارک ملی، همه اینا رو یکجا داره و هدفش حفاظت جامع از همه چی، از ریزترین حشره تا بلندترین درخت، هستش.

پوشش گیاهی پارک های ملی ایران: گنجینه ای سبز و دیدنی

ایران به خاطر موقعیت جغرافیایی خاصش، از نظر پوشش گیاهی یه بهشت به تمام معناست. از جنگل های انبوه و مرطوب شمال گرفته تا بوته زارهای مقاوم کویری، هر گوشه ای از این سرزمین، یه فلور (یعنی همون پوشش گیاهی) منحصر به فرد داره که واقعاً دیدنیه. حالا بیاین با هم یه سر بزنیم به انواع مختلف این پوشش های گیاهی تو پارک های ملی کشورمون:

گل ها و درخت ها تو جنگل های هیرکانی (شمال ایران)

اگه تا حالا به شمال ایران سفر کرده باشید، حتماً محو زیبایی جنگل های هیرکانی شدید. این جنگل ها که مثل یه نوار سبز از گیلان تا گلستان کشیده شدن، میلیون ها سال قدمت دارن و به عنوان میراث جهانی یونسکو هم ثبت شدن. واقعاً نفس کشیدن تو این جنگل ها یه حال و هوای دیگه داره! درخت های هیرکانی، مثل بلوط های کهنسال و راش های بلندبالا، ممرزهای سر به فلک کشیده و شمشادهای همیشه سبز، و توسکاها، از گونه های شاخص این منطقه ان. این درختا نه تنها زیبایی بی نظیری به منطقه میدن، بلکه خونه و غذای کلی جونور و حشره هم هستن و تو حفظ رطوبت خاک و جلوگیری از فرسایش هم حسابی کارسازن.

پارک ملی گلستان یکی از مهم ترین پناهگاه های جنگل های هیرکانی به حساب میاد که توش می تونید انواع این گونه های ارزشمند رو از نزدیک ببینید. تصور کنید یه عالمه درخت قدیمی که شاخه هاشون بهم گره خورده و یه تونل سبز رو بالای سرتون ساختن، واقعاً آدم رو به وجد میاره.

پوشش گیاهی کوهستان های سر به فلک کشیده و مناطق مرتفع

کوهستان های ایران هم خودشون یه دنیای دیگه از پوشش گیاهین. از زاگرس تو غرب تا البرز تو شمال، هر کوهی گیاهان خاص خودش رو داره که با شرایط سخت آب و هوایی، مثل سرمای زیاد و کمبود آب، کنار اومدن. جالبه که خیلی از این گیاهان، خواص دارویی و خوراکی دارن که از قدیم الایام مورد استفاده مردم این مناطق بوده.

مثلاً آویشن با عطر تندش، گل گاوزبان با گل های آبی خوش رنگش، کرفس کوهی که غذای محلی خیلیاست، و انواع گون که بیشتر تو مناطق خشک و مرتفع رشد می کنه، از گونه های معروف این مناطقن. درختچه هایی مثل ارس با اون برگ های سوزنی و زرشک های پر از دونه های قرمز، هم به طبیعت کوهستان زیبایی میدن و هم به سختی ها عادت کردن. این گیاهان علاوه بر کاربردهای خودشون، تو تثبیت خاک های شیب دار و جلوگیری از رانش زمین هم نقش مهمی دارن. پارک ملی دنا نمونه بارز یه منطقه کوهستانیه که تنوع گیاهی بی نظیری رو تو خودش جا داده.

زندگی گیاهی تو کویرهای داغ و مناطق خشک

شاید فکر کنید کویر یعنی هیچی، فقط شن و ماسه. ولی خب، این فکر کاملاً اشتباهه! کویرهای ایران، مثل پارک ملی کویر، با اینکه خیلی خشک و بی آب و علفن، کلی گیاهان شورپسند و خشکی دوست رو تو خودشون پرورش دادن که واقعاً مقاومن. این گیاهان با روش های خاصی که دارن، تونستن خودشون رو با شرایط کم آبی وفق بدن و تو این محیط سخت زنده بمونن.

تاغ، گز، درمنه، و کاروان کش از جمله این گیاهان سرسختن. اونا ریشه های بلندی دارن که تا عمق زیادی تو خاک فرو میره تا آب پیدا کنه، یا برگ های کوچیک و گوشتی دارن که رطوبت رو حفظ کنن. حضور این گیاهان تو کویر خیلی مهمه، چون جلوی حرکت شن های روان رو می گیرن و یه جورایی تعادل اکوسیستم کویری رو حفظ می کنن. دیدن یه بوته سبز تو دل کویر داغ، واقعاً یه معجزه طبیعته.

پوشش گیاهی تالاب ها و سواحل جنوبی

جنوب ایران، با سواحل خلیج فارس و دریای عمان و تالاب های خاصش، هم پوشش گیاهی خودش رو داره که حسابی خاصه. جنگل های حرا و مانگرو، یکی از عجایب طبیعت جنوب کشورمونن. این درختا تو آب شور دریا رشد می کنن و ریشه هاشون مثل یه پایه ی محکم تو لجن و نمک گیر کرده. حرا و مانگرو نه تنها زیستگاه امنی برای کلی آبزی و پرنده مهاجرن، بلکه خط ساحلی رو هم از فرسایش امواج محافظت می کنن.

همچنین تو تالاب های ایران، مثل تالاب میانکاله یا بختگان، نیزارها و انواع گیاهان آبزی رو می تونید ببینید. این گیاهان با جذب آلاینده ها و تولید اکسیژن، به حفظ کیفیت آب تالاب ها کمک می کنن و غذای پرنده های مهاجر و آبزیان هم هستن. واقعاً این تنوع از شمال تا جنوب، نشون دهنده عظمت طبیعت ایرانه.

یه عالمه گونه گیاهی بومی و خاص ایران

علاوه بر اینا، ایران خونه کلی گونه گیاهی بومی و انحصاریه که فقط تو همین سرزمین پیدا میشن. این یعنی اگه این گیاهان از بین برن، دیگه هیچ جای دنیا نمی تونیم پیداشون کنیم. مثلاً گونه هایی مثل لاله واژگون که تو بهار کوهستان های زاگرس رو قشنگ می کنه، یا بعضی از گونه های نادر کلاه میر حسن و گل زوفا که تو مناطق خاصی رشد می کنن، از این دسته هستن. این گیاهان بخشی از هویت طبیعی و زیستی ایرانن و حفظشون یه وظیفه ملیه.

می دونستید که ایران با وجود اقلیم های متنوعش، میزبان تقریباً یک هشتم از کل گونه های گیاهی دنیاست؟ این رقم واقعاً حیرت انگیزه و نشون میده چقدر ثروتمندیم.

جانوران پارک های ملی ایران: از یوزپلنگ تیزپا تا پرنده های خوش رنگ و لعاب

اگه پوشش گیاهی یه قسمت از زیبایی های پارک های ملی باشه، حیات وحش و جانوراش هم بخش دیگه و شاید هیجان انگیزترشن! تصور کنید تو دل طبیعت، یهو یه پلنگ روبروتون بشه یا یه گوزن زرد زیبا رو ببینید که داره از آب رودخونه می نوشه. این لحظات واقعاً فراموش نشدنیه. پارک های ملی ما پناهگاه تعداد زیادی از گونه های جانوری هستن که بعضیاشون حتی تو کل دنیا کمیابن. بیاین یه نگاهی بهشون بندازیم:

پستانداران بزرگ و معروف

پستانداران، ستاره های اصلی حیات وحش پارک های ملی هستن. از شکارچیان قدرتمند تا علف خواران زیبا، هر کدوم نقش مهمی تو حفظ تعادل طبیعی ایفا می کنن.

گوشتخواران

اسمش که میاد، هیجان انگیز میشه! پلنگ ایرانی، یکی از باشکوه ترین و متاسفانه در معرض خطرترین گوشتخواران ماست. این گربه سان زیبا و قدرتمند، تو مناطق کوهستانی و جنگلی غرب و شمال ایران مثل پارک ملی گلستان و دنا زندگی می کنه. پلنگ ها به شدت گوشه گیر و شبگردن و دیدنشون تو طبیعت واقعاً شانسیه. حفظ زیستگاه هاشون برای بقای نسلشون حیاتیه.

خرس قهوه ای هم که دیگه معرف حضورتون هست! این خرس بزرگ و دوست داشتنی بیشتر تو جنگل های هیرکانی و کوهستان های زاگرس و البرز دیده میشه. گرگ ها هم که گروهی زندگی می کنن، جزو شکارچیان مهم محیط زیست ما هستن. گربه وحشی، کاراکال (که به سیاهگوش صحرایی هم معروفه و خیلی بامزه به نظر میاد) و سیاهگوش (لینکس) که دمش کوتاه و گوش های نوک تیز با یه عالمه مو داره، از دیگه گوشتخواران مهم پارک های ملی ایران به حساب میان.

علفخواران

غیر از شکارچیا، علف خواران هم بخش جدانشدنی اکوسیستم پارک ها هستن. کل و بزهای کوهی که استاد صخره نوردین و با شاخ های بلندشون ابهت خاصی دارن، یا قوچ و میش های مناطق مختلف (مثل واریته های اوریال و ارمنی) که تو دشت ها و تپه ها چرا می کنن، واقعاً دیدنی ان. آهوها با سرعت فوق العادشون و جبیر (یه نوع آهوی کوچکتر) که بیشتر تو مناطق کویری زندگی می کنه، از جمله علف خواران سریع و چابک ما هستن. گوزن زرد ایرانی هم که یه گونه در معرض انقراضه و بیشتر تو مناطق جنگلی و تالابی مثل کرخه و دز زیست می کنه، یه موجود واقعاً نادره که از نزدیک دیدنش آرزوی هر طبیعت دوستیه.

گونه های در معرض خطر انقراض

یوزپلنگ آسیایی! اسمش که میاد، قلبمون از ناراحتی فشرده میشه. این یوزپلنگ زیبا که یه زمانی تو کل آسیا پراکنده بود، حالا فقط تو ایران و اونم به تعداد خیلی کمی باقی مونده. زیستگاه اصلی این موجود باشکوه، کویرهای مرکزی و شرق ایرانه، مثل پارک ملی کویر و توران. یوزپلنگ آسیایی در آستانه انقراض کامله و هر روز تعدادشون کمتر میشه. برای حفظ این گربه سان تیزپا، برنامه های حفاظتی زیادی در حال انجامه، از پایش زیستگاه ها و نصب دوربین های تله ای گرفته تا تلاش برای تکثیرشون. واقعاً باید دست به دست هم بدیم تا نسل این موجودات ارزشمند منقرض نشه.

پرنده های آسمان ایران

وقتی تو یه پارک ملی قدم می زنید و به آسمون نگاه می کنید، ممکنه انواع پرنده های زیبا رو ببینید که هر کدوم با صدای خاص خودشون، به طبیعت آهنگ زندگی میدن.

پرندگان بومی

پرنده های بومی، همونایی هستن که همیشه تو کشورمون موندگارن و فصل به فصل نمی رن. عقاب طلایی با ابهت، شاهین تیزبین و کبک دری که تو ارتفاعات بلند کوهستان زندگی می کنه، از جمله این پرنده های بومی هستن. هما، پرنده افسانه ای ایران، و قرقاول های خوش رنگ و لعاب هم که بیشتر تو جنگل ها دیده میشن، از دیگر پرندگان بومی و زیبای کشورمون به حساب میان. هر پارک ملی، بسته به نوع آب و هوا و پوشش گیاهیش، پرنده های خاص خودش رو داره. مثلاً پارک ملی گلستان و ارسباران پر از قرقاولن و پارک ملی تندوره و دنا هم کبک دری دارن.

پرندگان مهاجر

تالاب های ایران، پناهگاه مهمی برای پرندگان مهاجرن که هر سال از مناطق سردسیر میان به ایران تا زمستون رو بگذرونن. فلامینگوهای صورتی رنگ، پلیکان های بزرگ و درناهای زیبا که دسته دسته تو آسمون پرواز می کنن، واقعاً منظره ای چشم نواز خلق می کنن. حواصیل ها هم با گردن های درازشون تو کنار آب به دنبال غذا هستن. تالاب های میانکاله، بختگان، و دریاچه ارومیه (که متاسفانه وضعیتش این روزا خوب نیست) مسیرهای مهمی برای مهاجرت این پرندگان هستن. پرنده نگری یکی از جذاب ترین تفریحات تو این پارک هاست و کلی توریست رو هم جذب می کنه.

خزندگان و دوزیستان پنهان

شاید کمتر بهشون توجه کنیم، ولی خزندگان و دوزیستان هم بخش مهمی از تنوع زیستی پارک های ملی ما هستن. از مارهای افعی و گرزه مار که تو مناطق خشک و کوهستانی زندگی می کنن گرفته تا لاک پشت های آبزی مثل لاک پشت فراتی و لاک پشت های دریایی که تو سواحل جنوب ایران تخم گذاری می کنن، هر کدوم نقش خودشون رو دارن.

انواع سوسمارها و دوزیستان خاص مثل وزغ سبز و سمندر هم تو اکوسیستم های مختلف پیدا میشن. سمندر لرستان که یه دوزیست رنگارنگ و کمیابه و فقط تو یه منطقه کوچیک تو لرستان پیدا میشه، یکی از گونه های خاص و در معرض خطر ماست. این موجودات معمولاً شبگردن یا تو طول روز خودشون رو از دید پنهان می کنن، ولی وجودشون برای سلامت محیط زیست ضروریه.

آبزیان و ماهی های خاص

رودخانه ها، دریاچه ها و تالاب های داخل پارک های ملی هم دنیای خودشون رو دارن. قزل آلای خال قرمز که یه ماهی زیبا و خوشمزه ست و بیشتر تو آب های سرد و تمیز کوهستانی مثل رودخانه های پارک ملی لار پیدا میشه، یکی از گونه های شاخص آبزی ماست. حفظ این رودخانه ها و جلوگیری از آلودگیشون برای بقای این ماهی ها حیاتیه.

آیا می دانستید که تنوع زیستی پستانداران و پرندگان ایران جزو ۱۰ کشور برتر دنیاست؟ این یعنی کلی مسئولیت برای حفظ این گنجینه ها روی دوش ماست.

چی این گنجینه ها رو تهدید می کنه؟ چالش های حیات وحش و پوشش گیاهی

متاسفانه، با وجود همه زیبایی ها و ارزش هایی که پارک های ملی ما دارن، کلی چالش و تهدید هم پیش روی اونا و موجودات زنده ای که توشون زندگی می کنن، هست. اگه این چالش ها جدی گرفته نشن و راه حلی براشون پیدا نکنیم، ممکنه کلی از این گنجینه های طبیعی رو برای همیشه از دست بدیم.

تخریب زیستگاه ها

یکی از بزرگترین تهدیدها، تخریب زیستگاه هاست. شهرسازی های بی رویه، توسعه زمین های کشاورزی بدون برنامه ریزی درست، و ساخت و سازهای مثل سدسازی، باعث میشه که خونه اصلی حیوونا و گیاها از بین بره. وقتی یه جنگل قطع میشه یا یه تالاب خشک میشه، اون حیوونی که اونجا زندگی می کرده، جایی برای رفتن نداره و نسلش در معرض خطر قرار می گیره.

شکار و صید غیرمجاز

شکارچیان غیرمجاز، مثل یه بلای طبیعی، حیات وحش ما رو تهدید می کنن. اونا بدون در نظر گرفتن قوانین و بدون فکر کردن به آینده، حیوونای کمیاب و در حال انقراض رو شکار می کنن. این کار نه تنها به جمعیت اون گونه آسیب می زنه، بلکه کل زنجیره غذایی و تعادل اکوسیستم رو هم به هم میریزه. صید غیرمجاز ماهی ها و آبزیان هم تو رودخونه ها و تالاب ها، همین بلا رو سر محیط زیست آبی میاره.

تغییرات اقلیمی، خشکسالی و کمبود منابع آب

تغییرات آب و هوایی، واقعاً داره بلای جون طبیعت میشه. خشکسالی های پی درپی و کمبود آب تو مناطق مختلف ایران، ضربه بزرگی به پوشش گیاهی و حیات وحش وارد کرده. وقتی آب کم میشه، گیاهان خشک میشن، حیوونا هم غذایی برای خوردن و آبی برای آشامیدن ندارن. تالاب ها خشک میشن و پرنده های مهاجر جایی برای فرود اومدن پیدا نمی کنن. این یه چالش جهانیه، اما تو ایران که آب یه منبع حیاتی و محدوده، تأثیرش خیلی بیشتره.

آتش سوزی های جنگلی

آتش سوزی های جنگلی، چه طبیعی باشن چه به خاطر سهل انگاری انسان، یه فاجعه زیست محیطیه. تو چند ساعت، یه عالمه درخت و گیاه از بین میره و کلی حیوون هم جونشون رو از دست میدن یا بی خونه میشن. بازسازی یه جنگل سال ها و حتی دهه ها طول می کشه، اگه اصلاً بشه بازسازیش کرد.

چرای بی رویه دام و تجاوز به حریم پارک ها

متاسفانه، بعضی وقت ها دام ها بدون کنترل و به صورت بی رویه وارد حریم پارک های ملی میشن. این چرای بی رویه باعث میشه که پوشش گیاهی از بین بره و خاک فرسایش پیدا کنه. تازه، ممکنه دام ها بیماری هایی رو به حیات وحش منتقل کنن یا منابع آب و غذای اونا رو کم کنن. تجاوز به حریم پارک ها به هر شکلی، برای محیط زیست ما خطرناکه.

گردشگری ناپایدار و اثرات مخربش

گردشگری خوبه و باعث میشه مردم با طبیعت آشتی کنن، اما اگه این گردشگری برنامه ریزی شده و مسئولانه نباشه، خودش یه تهدید بزرگ میشه. ریختن زباله، سر و صدا، آتش روشن کردن تو جاهای ممنوعه، یا دنبال کردن و آزار دادن حیوونا، همه اینا میتونه طبیعت رو داغون کنه. باید یاد بگیریم چطور به طبیعت احترام بذاریم تا بتونیم از زیباییش لذت ببریم.

مسئولیت ما چیه؟ چطور از طبیعت ایران محافظت کنیم؟

خب، تا اینجا دیدیم که پارک های ملی چقدر مهمن و چه چالش هایی دارن. حالا سوال اینه که ما چیکار می تونیم بکنیم؟ حقیقتش اینه که حفاظت از طبیعت، فقط وظیفه دولت یا سازمان محیط زیست نیست، بلکه مسئولیت هر کدوم از ماست. از کارهای کوچیک روزمره گرفته تا حمایت از برنامه های بزرگ، همه میتونیم یه نقشی داشته باشیم.

فرهنگ سازی و آموزش عمومی

اولین قدم، بالا بردن آگاهی خودمونه و بقیه. باید یاد بگیریم که اهمیت طبیعت و حیات وحش چقدر زیاده. مثلاً به بچه هامون از کوچیکی یاد بدیم که زباله نریزن، به حیوونا آسیب نرسونن و به درخت ها احترام بذارن. با حرف زدن در مورد این مسائل تو خانواده و دوستان، میتونیم یه موج بزرگ از آگاهی ایجاد کنیم. کتاب خوندن، فیلم دیدن و مستندهای طبیعت رو دنبال کردن هم خیلی کمک می کنه.

گردشگری مسئولانه و اصول بازدید از پارک های ملی

اگه قصد بازدید از پارک های ملی رو دارید، حتماً اصول گردشگری مسئولانه رو رعایت کنید. این یعنی:

• زباله هاتون رو برگردونید و تو طبیعت رها نکنید. «طبیعت سطل زباله نیست!»
• آتش روشن نکنید، مخصوصاً تو مناطق خشک و جنگلی. اگه هم روشن کردید، مطمئن بشید کاملاً خاموش شده.
• از مسیرهای مشخص شده خارج نشید تا به پوشش گیاهی آسیب نزنید و حیوونا رو نترسونید.
• به حیوونا نزدیک نشید، سعی نکنید بهشون غذا بدید یا آزارشون بدید. اونا جای شما نیستن!
• صدای بلند ایجاد نکنید که آرامش محیط رو به هم بزنه.
• یادگاری نوشتن روی درخت ها یا سنگ ها ممنوعه.

با رعایت همین نکات ساده، می تونید یه گردشگر عالی باشید و به حفظ طبیعت کمک کنید.

حمایت از سازمان ها و طرح های حفاظتی

سازمان ها و گروه های مردم نهادی هستن که شبانه روز برای حفاظت از طبیعت تلاش می کنن. می تونید با حمایت مالی کوچیک، مشارکت تو برنامه های داوطلبانه، یا حتی با نشر اخبار و اطلاعاتشون، از اونا حمایت کنید. هر کمک کوچیکی، می تونه یه تاثیر بزرگ داشته باشه. مثلاً اگه یه برنامه برای کاشت درخت یا پاکسازی یه منطقه برگزار میشه، شرکت کنید.

حرف آخر: آینده طبیعت ایران دست ماست!

خلاصه که پوشش گیاهی و جانوری پارک های ملی ایران، مثل یه گنجینه بی بدیل و ارزشمنده که هر گوشه اش پر از رمز و راز و زیباییه. این پارک ها نه فقط خونه حیوونا و گیاهان مختلف، بلکه نمادی از هویت طبیعی و فرهنگی ما هستن. حفظ این تنوع زیستی، نه تنها برای نسل امروز، بلکه برای نسل های آینده هم حیاتیه. اگه ما ازشون محافظت کنیم، اونا هم از ما محافظت می کنن و یه محیط زیست سالم رو بهمون هدیه میدن.

پس بیایید همگی، هر کدوممون به اندازه توانمون، با آگاهی، مسئولیت پذیری و عشق به طبیعت، قدمی برای حفظ این گنجینه های ارزشمند برداریم. باور کنید، تماشای پرواز یه عقاب، یا دیدن یه لاله واژگون تو دل کوهستان، حس و حالی داره که هیچ چیز دیگه ای نمی تونه جاش رو بگیره. بیاید این حس خوب رو برای همیشه حفظ کنیم.