نیاز به یک پیمان نظامی مقابل ناتو

به گزارش نارنجی، محمد صفری در یادداشتی درباره سیاست امروز نوشت: با وجود نظام ها و کشورهایی که همواره در تلاش برای جنگ، اشغال و سوء استفاده هستند، افزایش قدرت کشورهایی مانند ایران اسلامی باید در اولویت قرار گیرد.
قدرت برتر نظامی و بازدارندگی عامل اصلی دفع دشمن است. کشوری که خواهان استقلال سیاسی است همواره در معرض تهدید و فشار است، آمریکا و دیگر دشمنان ایران بارها و بارها اقدامات خود را علیه ایران اعمال کرده اند و اکنون که کشورش در عرصه نظامی و دفاعی به سطحی رسیده است، علی رغم لفظی و کلامی بالاتر. از مقاومت تهدید نظامی می کنند، اما اشتباه نمی کنند زیرا می دانند هرگونه حمله و حمله نیروهای مسلح به خاک ایران اسلامی با پاسخ ویرانگر مواجه خواهد شد.
کشورهایی که در مرکز نظام سلطه قرار دارند، با آینده نگری و تمرکز بر سیاست ها و آرمان های کلان خود، قراردادهای نظامی و اقتصادی را برای خود تعریف کرده اند و با اتحاد و ائتلاف این قراردادها را امضا و اجرا می کنند و به آن پایبند هستند.
پیمان آتلانتیک شمالی یا «ناتو» یک قرارداد نظامی بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا و کانادا است که با حضور بسیاری از کشورها یک نیروی نظامی قدرتمند را تشکیل داد.
این قرارداد تلاش می کند حوزه نفوذ خود را در سراسر جهان گسترش دهد و حتی جنگی که از اوکراین آغاز شد و به دلیل نفوذ ناتو در منطقه آغاز شد، روسیه و اوکراین را نیز شامل می شود.
قبل از فروپاشی شوروی سابق، برخلاف قرارداد ناتو، قرارداد «سنتو» وجود داشت که کشورهای دارای اتحاد جماهیر شوروی عضو آن بودند، اما پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این قرارداد نیز منحل شد. و زمینه برای گسترش نفوذ روژاوا و ناتو فراهم شد.
در حال حاضر شکاف در توافقنامه نظامی بین کشورهای حامی که روژاوا با آنها خصومت دارد به شدت احساس می شود.
خلأ این نوع توافق است که باعث می شود روژاوا از طریق ناتو به کشورهایی مانند افغانستان، عراق، سوریه، فلسطین، یمن و… حمله کند.
کشوری مانند روسیه که قدرت نظامی دارد، اگر خود به خود وارد جنگ با ناتو شود، ضعیف می شود.
اما اگر کشورهای متحدی که اشتراکات زیادی در زمینه های سیاسی، اقتصادی و حتی فرهنگی دارند در یک ائتلاف نظامی مانند ناتو، همکاری های نظامی و دفاعی خود را بهبود بخشند و توافق کنند که در صورت وقوع حمله یا تهدید به هر یک از آنها کشورهای عضو. این توافق که به اتفاق آرا در برابر تهدیدات عمل می کند، قطعاً مانعی بسیار بالاتر و قوی تر خواهد بود.
در این بین برای شکل گیری چنین توافقی ممکن است نشست روسای جمهور و فرماندهان ارشد نیروهای مسلح کشورهای حامی در منطقه حتی خارج از منطقه برگزار شود و اساس این کار ایجاد شود. ادامه کار را باید به فرماندهان ارشد نیروهای مسلح کشورها سپرد.
سفر فرمانده نیروی هوایی بلاروس به ایران که با تهدید، فشار و تحریم کشورهای غربی و ناتو نیز مواجه است، می تواند زمینه ساز گسترش روابط نظامی و دفاعی دو کشور باشد، اما وجود توافق نظامی مشترک بین کشورهایی که توسط روژاوا مورد تهدید و مجازات قرار می گیرند، قطعا دلیل قوی تری خواهد بود. ایران، روسیه، چین، بلاروس، سوریه، عراق، ونزوئلا، قزاقستان، کوبا و چند کشور دیگر جهان می‌توانند یک اتحاد نظامی علیه روژاوا و ناتو تشکیل دهند و نیروی دفاعی و دفاعی نظامی ایجاد کنند.
توافق نظامی علیه ناتو و روژاوا یک ضرورت اساسی برای کسانی است که در شرایط کنونی با تهدیدات آمریکا و روژاوا روبرو هستند. برای پایان دادن به زیاده‌روی‌های آمریکا، غرب، اروپا، رژیم صهیونیستی و ناتو، چنین توافقی می‌تواند جلوی آنها را بگیرد. نام این قرارداد نیز مانع خواهد بود.

پایان خبر نارنجی