آنچه برای آنها مهم است ظاهر است. شعورشان در چشمانشان است. همان چشمی که درست کار نمی کند و درمان هم جواب نمی دهد. چشمی که ننگ میلیون ها ایرانی را از سفره ای که روز به روز کوچکتر می شود نمی بیند. چشمی که تخریب مبانی اخلاقی را نمی بیند. چشمی که کپر سیستان و بلوچستان خراسان جنوبی خوزستان کرمان و کهکیلو بویراحمد را نمی بیند. چشمی که سوزاندن دخترای ایلامی و داشمکی را نمی بیند. چشمی که میلیون ها خانواده از اعتیاد را نمی بیند. چشمی که افت روزانه بیست میلیون لیتر بنزین را نمی بیند. چشمی که قطع هزاران درخت توسط مدیران پرونده ارزشی را نمی بیند. چشمی که کوه و زمین را نمی بیند و تخلفات شگفت انگیز. این چشم خیلی چیزها را نمی بیند بلکه دختران کم حجاب با حجاب و بی حجاب را می بیند. او خوب می بیند. و چون چیز دیگری نمی بیند فکر می کند که وظیفه ای جز مبارزه با برهنگی ندارد اما چون سادگی جزئی از ذات اوست فکر می کند که راه مبارزه با این مسئله که از نظر او بیشترین مشکل است. چیز مهم در وجود بسیار ساده است. مانند سایر موضوعات.
همانطور که فکر می کرد مشکل بیکاری همه با یک میلیون حل می شود. همانطور که او فکر می کرد تنها با باب زنجانی مشکل تحریم برطرف می شود. همانطور که او فکر می کرد با راه اندازی یک جنبش جهانی تولید بستنی می توان مشکل بیکاری جوانان روستایی را حل کرد. یک آدم شبه انقلابی یا خودباور یا هر اسمی که می گذارید نه چیزی از شایستگی می فهمد و نه شرایط و اولویت های موضوع را درک می کند. از دکتر علی شریعتی چیزی شنیده است که: «همیشه حق را فدای مصلحت کرده اند» اما به دلیل همین ظاهر و سادگی طبیعت هیچ درکی از حقیقت و مصلحت ندارد. به همین دلیل در برابر فساد آشکار فلانی و دزدی آشکار آقا بهمن وسط امتحان می گیرد و از حقیقت چیزی نمی گوید اما وقتی موضوع تبدیل به روسری و کلاه می شود. از دختران کشورش همه را به مناسبت و انحراف از حقیقت متهم می کند.
جالب است که در این پاراگراف با گسترش روحیه افلاطون و کانت در میان آنها از حقوق صحبت می کنند. نمی دانم آیا آنها آلزایمر سیاسی دارند یا از از دست دادن حافظه سود می برند. قانون ماهواره را فراموش کرده اند. قانونی که هنوز قانون است اما هیچکس به آن عمل نمی کند از قانونگذار گرفته تا کسانی که قرار است قانون را رعایت کنند. فراموش کرده اند که تا چند سال پیش این شعار زشت بر در و دیوار خیابان ها و کوچه های شهر آویزان می شد: «ویدیو آوردن به خانه یعنی آوردن بلای شرق و غرب به خانه». یادشان رفته بود که ازدحام زیادی می کردند و می گفتند: «زن بی حجاب شوهرش حسادت نمی کند» و با این شعارهای بسیار مؤثر باید انتظار حسادت مردان و تحمیل حجاب لازم را داشتند. . روی همسرانشان نتیجه آن شعارهای پر سر و صدا را همه دیدند مگر این گروه کوچک همیشه عصبانی که چشمانشان جز جبهه چیزی نمی بیند. اکثر مردم ایران به نام قانون قانون شکنی کردند و با سرعت نور به دروغ و ریا در کشور دامن زدند تا بار دیگر سخنان خواجه شیراز محقق شود. در این سرزمین پس از قرن ها:
گرفتار در میخانه خدای نکرده
تا باب فریب و ریا را باز کند
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "مدافعان قانون حجاب و عفاف مشکلشان چیست" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "مدافعان قانون حجاب و عفاف مشکلشان چیست"، کلیک کنید.
