لذت هایی که اینستاگرام از ما گرفت

به گزارش نارنجی از ایسکانیوز در گذشته که اینستاگرام وجود نداشت که بتوانیم همه چیز را به اشتراک بگذاریم مردم برای لذت بردن از طبیعت کسب تجربیات جدید و خاطره سازی به سفر می رفتند.

وقتی پاییز بود بیشتر از اینکه دنبال عکسی بگردیم زیر برگ درختان راه می رفتیم تا باران می بارید و از تماشای برگ های زرد و نارنجی لذت می بردیم.

اگر به کافه یا رستوران برویم از خوردن و گذراندن وقت با هم لذت خواهیم برد.

ما برای به اشتراک گذاشتن تصاویر زیباتر لباس نو نمی خریم. جلسات دوستی شوخی های واقعی بود نه لبخندهای ساختگی جلوی دوربین که بارها و بارها تکرار می کنیم تا بالاخره یک پست اینستاگرامی با لایک های بیشتر داشته باشیم.

از زمانی که رسانه شخصی داریم می توانیم لحظات خوب زندگی مان را به اشتراک بگذاریم و در لحظات خوب زندگی دیگران قدم بزنیم آن لحظات مثل قبل نیست و به عکاسی فیلم برداری و اشتراک گذاری فکر می کنیم. لحظه ها بالاتر از هر چیز دیگری

رقابت عجیبی که امروزه در حوزه اینستاگرام برای به اشتراک گذاشتن هر چه بیشتر زندگی صورت گرفته است شرایطی را به وجود آورده است که افراد مدام در تلاش هستند تا بهترین نسخه از خود را نشان دهند تا مورد تایید بیشتری قرار گیرند.

ایجاد فرصت برای کسب درآمد باعث افزایش این رقابت در بین مردم شده است اما آیا این رقابت می تواند سلامت روان ما را به خطر بیندازد؟

بهناز کرمی روانشناس و مدرس دانشگاه در گفتگو با خبرنگار ایسکانیوز گفت: از گذشته تاکنون مردم به ثبت لحظات خوب زندگی تمایل داشته اند. در گذشته این کار را با نقاشی انجام می دادند و اکنون با عکس و فیلم. بنابراین منشأ این موضوع چیز بدی نیست اما امروزه در دسترس بودن دستگاه های مختلف باعث شده تا برخی افراد وارد ثبت لحظات و اشتراک گذاری آن ها شوند.

وی با بیان اینکه نمایش بیش از حد لحظه ها از بیماری های عصر امروز است ادامه داد: هر چیزی که از تعادل خارج شود و باعث ناهنجاری اجتماعی شود تبدیل به بیماری می شود. امروز شرایط به گونه ای شده است که مردم برای تقسیم هر چه بیشتر زندگی خود با هم رقابت می کنند. سرمایه داران بزرگ هر روز ابزارهای بیشتری را در این زمینه به مردم ارائه می دهند تا درآمد بیشتری کسب کنند.

کرمی تصریح کرد: گاهی افراد برای شناخت ذهن دیگران این کار را انجام می دهند زیرا با اشتراک گذاری عکس و فیلم این فرصت را به دیگران می دهند که نظر خود را بیان کنند البته این افراد بیشتر به دنبال تایید دیگران هستند و ضعیف هستند. اعتماد به نفس

وی ادامه داد: یکی از پیامدهای روانی این گونه زیستن ابتلا به اختلال شخصیت نمایشی است. چنین افرادی به زندگی به عنوان یک تئاتر نگاه می کنند و سعی می کنند بهترین های خود را در اختیار دیگران قرار دهند.

این روانشناس تصریح کرد: یکی دیگر از پیامدهای روانی بیماری خودشیفتگی است. این افراد نیاز به تایید دیگران دارند و اغلب از اختلالات عاطفی رنج می برند. افرادی که مدام خود را در معرض دید قرار می دهند قطعا به این بیماری مبتلا خواهند شد.

وی همچنین گفت: چنین افرادی تئاتر را به هر ارزش اخلاقی ترجیح می دهند و از زندگی واقعی فرار می کنند. این افراد به طور مصنوعی خوشحال هستند و می خواهند دیگران باور کنند که لحظات خوشی دارند.

کرمی تصریح کرد: دانمارک اخیرا مطالعه ای در این باره انجام داده است و نتایج مطالعه نشان می دهد افرادی که کمتر در شبکه های اجتماعی فعالیت دارند و زندگی خود را به اشتراک می گذارند زندگی خوش و آرام تری دارند.

وی ادامه داد: همچنین اکثریت مردم برای نشان دادن زندگی خشن خود می روند زیرا نیاز آنها برای ارتباط با افراد دیگر به خوبی برآورده نمی شود و سعی می کنند از این طریق نیاز خود را برطرف کنند.

این روانشناس همچنین با اشاره به اینکه بیماری کمال گرایی افراطی یکی از نتایج افزایش بی رویه شبکه های اجتماعی است گفت: در این شرایط انسان از هر موقعیتی راضی نیست و نمی تواند از زندگی در حال حاضر لذت ببرد. این افراد اعتماد به نفس بسیار پایینی دارند زیرا می ترسند به اندازه کافی خوب نباشند.

وی ادامه داد: ریشه همه این مشکلات از اضطراب ناشی می شود و افرادی که مدام خود را به دیگران ابراز می کنند برای پذیرفته شدن استرس دارند.

کرمی تصریح کرد: اضافه وزن در این زمینه باعث می شود که فرد مدام زندگی خود را با دیگران مقایسه کند و به تدریج از شخصیت واقعی خود فاصله بگیرد و برای پیروزی در این رقابت تلاش کند. تنهایی و افسردگی یکی از پیامدهای روانی این موضوع است زیرا ثبات خود را از دست می دهد.

* بازنشر مطالب سایر رسانه ها در نارنجی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع مخاطبان است.

پایان خبر نارنجی