فیلم شیوَن/ The Wailing

فیلم شیون (The Wailing)، شاهکار بی بدیل سینمای وحشت کره جنوبی به کارگردانی ناهانگ-جین، شما را با یک داستان معمایی و ترسناک در دل روستایی دورافتاده، به چالش می کشد. این فیلم مرزهای واقعیت و خرافات را در هم می شکند و یک تجربه سینمایی عمیق و فراموش نشدنی را برایتان رقم می زند. آماده باشید برای تماشای کابوسی که تا مدت ها از ذهنتان بیرون نمی رود!

بیاید اعتراف کنیم، خیلی وقت ها دیدن یک فیلم ترسناک خوب، مثل پیدا کردن گنج می ماند. کلی فیلم می بینیم، اما تهش چندتاشون واقعاً می چسبند و تا مدت ها توی ذهن آدم باقی می مونن؟ راستش را بخواهید، فیلم شیون یکی از همان گنج هاست؛ فیلمی که نه تنها می ترساند، بلکه فکر آدم را هم درگیر می کند. این فیلم محصول سال ۲۰۱۶ کره جنوبی، فقط یک داستان وحشتناک نیست؛ یک پازل پیچیده است که شما را به سفری پر از شک، ایمان، خرافات و حقایق تلخ می برد.

وقتی برای اولین بار اسم The Wailing یا شیون را شنیدم، فکر کردم حتماً یک فیلم ترسناک معمولی با کلی جامپ اسکر (صحنه های ناگهانی ترسناک) و خون و خونریزی است. اما وقتی پای تماشایش نشستم، متوجه شدم که با یک اثر هنری روبرو هستم که مرزهای ژانر وحشت را جابجا می کند. این فیلم جوری اعصاب و روان آدم را درگیر می کند که شاید هیچ فیلم دیگری تا به حال این کار را نکرده باشد. از همان دقیقه ی اول که وارد روستای گوک سونگ می شوید، یک حس سنگین و عجیب روی دوشتان می افتد که تا پایان فیلم رهایتان نمی کند.

نا هانگ-جین، کارگردان نابغه ی این فیلم، بلد است چطور با ریتم آهسته و تدریجی، دلهره را به جانتان بیاندازد. خبری از هیولاهای کلیشه ای و ترس های لحظه ای نیست؛ ترس واقعی در شیون از ندانستن، از شک و از گم شدن بین واقعیت و خرافه می آید. فیلم پر از نمادها و معانی پنهان است که هر بار که تماشایش می کنید، چیزهای جدیدی از آن کشف می کنید. در این مقاله می خواهیم با هم به اعماق این شاهکار ترسناک سفر کنیم؛ از داستان پر پیچ و خمش بگیریم تا تحلیل پایان گیج کننده و تمام جزئیات پنهانی که ممکن است از چشمتان دور مانده باشد. پس آماده باشید، چون قرار است درباره فیلمی صحبت کنیم که واقعاً یک تجربه است، نه فقط یک فیلم!

خلاصه داستان فیلم شیون: کابوسی در روستای دورافتاده گوک سونگ

تصور کنید در یک روستای کوهستانی آرام و سرسبز زندگی می کنید؛ جایی که همه همدیگر را می شناسند و زندگی به کندی و بدون دغدغه های شهری می گذرد. این دقیقاً حال و هوای روستای گوک سونگ در ابتدای فیلم The Wailing است. اما این آرامش، مثل همیشه در فیلم های ترسناک، زیاد دوام نمی آورد و طولی نمی کشد که تبدیل به یک کابوس تمام عیار می شود. شخصیت اصلی داستان ما، جونگ-گو یک افسر پلیس کمی دست و پا چلفتی و معمولی است که زندگی ساده ای با همسر و دختر کوچکش هیوجین دارد. او حتی فکرش را هم نمی کند که قرار است وارد چه جهنمی شود.

آغاز وحشت: قتل های مرموز و بیماری ناشناخته

همه چیز با چند قتل فجیع و بی رحمانه در روستا شروع می شود. قربانیان نه تنها به طرز وحشیانه ای کشته می شوند، بلکه قبل از مرگ، به یک بیماری عجیب و ناشناخته هم دچار می شوند. بیماری ای که باعث می شود پوستشان جوش بزند، چشم هایشان قرمز شود و مهم تر از همه، عقل از سرشان بپرد و به جنون کشیده شوند. این افراد در یک وضعیت آشفته و دیوانه وار دست به کشتار می زنند. جونگ-گو و همکارانش در ابتدا فکر می کنند این ماجراها به خاطر مصرف نوعی قارچ سمی است، اما کم کم متوجه می شوند که قضیه خیلی فراتر از این حرف هاست. هرچه تحقیقات بیشتر می شود، ابهامات هم بیشتر و بیشتر می شوند. روستاییان با چشم های ترسیده و پر از وحشت به همدیگر نگاه می کنند و دیگر کسی به منطق و علم باور ندارد؛ زمزمه ها از ارواح، شیاطین و نفرین ها شروع می شود.

ظهور غریبه ها: مرد ژاپنی، زن سفیدپوش و شمن قدرتمند

درست زمانی که روستا در آستانه فروپاشی است، چند شخصیت مرموز وارد داستان می شوند که هر کدام به نوعی به این حوادث گره خورده اند. اولین نفر، مرد ژاپنی است که به تازگی به روستا نقل مکان کرده و در خانه ای متروک در کوهستان زندگی می کند. او که ابتدا بی گناه به نظر می رسد، کم کم به اصلی ترین مظنون اهالی تبدیل می شود و شایعاتی درباره کارهای عجیب و غریب او در جنگل پخش می شود. هیچ کس از نیت واقعی او خبر ندارد و حضورش فقط به ترس و بدگمانی دامن می زند.

بعد نوبت به زن سفیدپوش یا مو-میونگ می رسد. زنی مرموز که همیشه در صحنه های جرم حاضر است و به نظر می رسد از همه چیز خبر دارد، اما هیچکس نمی داند او کیست و چه می خواهد. او گهگاهی به جونگ-گو سرنخ هایی می دهد که بیشتر گیجش می کند تا کمک. انگار که او هم بخشی از این معمای بزرگ است، اما در کدام جبهه؟

و در نهایت، یک شمن قدرتمند به اسم ایل-گوانگ وارد می شود. او را برای پاکسازی روستا از شر نیروهای اهریمنی آورده اند و با مراسم های جن گیری پر سر و صدایش، سعی می کند نیروهای شیطانی را بیرون کند. ایل-گوانگ با ظاهری کاریزماتیک و اطمینان بخش، به نظر تنها امید روستاییان می آید، اما آیا او واقعاً ناجی است یا خودش هم بخشی از بازی پیچیده تر است؟ این سه شخصیت هر کدام لایه ای جدید از ابهام و ترس را به داستان اضافه می کنند و شما را تا آخرین لحظه درگیر حدس و گمان نگه می دارند.

نبرد شخصی جونگ-گو: نجات دخترش در میان هرج و مرج

داستان فیلم The Wailing زمانی به اوج خود می رسد که این بیماری مرموز، دامن گیر دختر کوچک جونگ-گو، هیوجین می شود. اینجا دیگر ماجرا برای جونگ-گو شخصی می شود و ترس و وحشت، تمام وجودش را فرا می گیرد. او حالا نه تنها باید پرونده قتل های مرموز را حل کند، بلکه باید تنها فرزندش را هم از چنگ این بیماری جهنمی نجات دهد. او بین ایمان و شک، بین منطق و خرافات گیر افتاده است. جونگ-گو از هیچ تلاشی فروگذار نمی کند؛ از توسل به علم و پلیس بازی بگیرید تا شرکت در مراسم های جن گیری شمن و گوش دادن به حرف های زن سفیدپوش.

اینجاست که ما به عنوان مخاطب، اوج درماندگی و استیصال یک پدر را می بینیم. جونگ-گو حاضر است هر کاری بکند تا دخترش را نجات دهد، حتی اگر این کار به معنای زیر پا گذاشتن تمام باورهایش باشد. او در میان این هرج و مرج و جنون جمعی، دست و پا می زند و به هر ریسمانی چنگ می زند، بدون اینکه بداند کدام ریسمان او را به نجات می رساند و کدام به چاه عمیق تر می کشاند. این نبرد شخصی جونگ-گو، قلب تپنده فیلم است که آن را از یک فیلم ترسناک صرف، به یک درام عمیق انسانی تبدیل می کند. در سکانس های پایانی، همه چیز به اوج خود می رسد و مخاطب را در مرز بین امید و ناامیدی، بهت و ترس، رها می کند.

نقد و بررسی عمیق: چرا شیون فراتر از یک فیلم ترسناک است؟

بعضی فیلم ها فقط سرگرم مان می کنند، اما بعضی دیگر، بعد از تمام شدنشان، تا ساعت ها و حتی روزها ذهنمان را درگیر می کنند. فیلم شیون (The Wailing) قطعاً جزو دسته دوم است. این فیلم صرفاً چند صحنه ترسناک پشت سر هم نیست؛ یک تجربه عمیق و چندلایه است که مرزهای ژانر وحشت را جابجا می کند. بیایید دقیق تر بررسی کنیم که چرا این فیلم اینقدر خاص و ماندگار شده.

کارگردانی بی نظیر نا هانگ-جین و اتمسفرسازی منحصر به فرد

کارگردانی نا هانگ-جین در این فیلم واقعاً بی نظیر است و اصلی ترین دلیل قدرت شیون همین است. او استاد ایجاد فضایی دلهره آور و مرموز است که از همان دقیقه اول به جان بیننده می افتد و رهایش نمی کند. ریتم فیلم شاید در ابتدا کمی آهسته به نظر برسد، اما این کندی کاملاً حساب شده است. ناهانگ-جین با صبر و حوصله، اتمسفر را می سازد؛ تک تک جزئیات، از منظره های بارانی و مه آلود روستا گرفته تا خانه های قدیمی و صورت های نگران روستاییان، همه و همه به ایجاد حس ترس و اضطراب کمک می کنند.

او با تدوین هوشمندانه و بازی با نور و سایه، مرز بین واقعیت و خرافات را محو می کند. شما نمی دانید چه چیزی واقعی است و چه چیزی تخیل. این عدم قطعیت، خودش منبع بزرگی از ترس است. جلوه های بصری و صوتی فیلم هم شاهکارند. صداهای عجیب و غریب از جنگل، باران بی پایان، و حتی سکوت های طولانی، همه به القای حس ترس و وحشت کمک می کنند. نا هانگ-جین با وسواسی خاص، هر قاب را جوری می چیند که شما حس کنید در دل آن اتفاقات هستید و خودتان هم بخشی از این کابوسید. او با این سبک کارگردانی، شیون را از یک فیلم ترسناک ساده به یک اثر هنری پیچیده و عمیق تبدیل کرده که ارزش چندین بار دیدن را دارد.

بازی های درخشان و شخصیت پردازی های چندوجهی

بدون شک یکی از ستون های اصلی موفقیت فیلم The Wailing، بازی های درخشان بازیگران آن است. هر کدام از شخصیت ها، حتی آن هایی که حضور کوتاهی دارند، به قدری باورپذیر و عمیق هستند که مخاطب را کاملاً درگیر می کنند.

• کواک دو-وان (Kwak Do-won) در نقش جونگ-گو: او قلب تپنده فیلم است. بازی او در نقش پدری درمانده که تمام هستی اش را در خطر می بیند، واقعاً نفس گیر است. او ترس، شک، ناامیدی و در عین حال، امید و عزم راسخ برای نجات دخترش را به طرز ماهرانه ای به تصویر می کشد. حالات چهره اش، فریادهایش و حتی سکوت هایش، همه پر از معنا هستند. شما با او می ترسید، با او ناامید می شوید و با او به دنبال حقیقت می گردید.
• هوانگ جونگ-مین (Hwang Jung-min) در نقش ایل-گوانگ (شمن): بازی او در نقش شمن، فوق العاده است. او شخصیتی کاریزماتیک و مرموز دارد که هر لحظه شما را بین باور کردن و شک کردن به او نگه می دارد. مراسم جن گیری او یکی از به یادماندنی ترین و پرانرژی ترین سکانس های فیلم است که هم از نظر بصری و هم از نظر حسی، بسیار قدرتمند است.
• جون کونیمورا (Jun Kunimura) در نقش مرد ژاپنی: او تجسم ابهام در فیلم است. مرد ژاپنی با سکوت و نگاه های نافذش، هاله ای از ترس و سوال را دور خود ایجاد می کند. بازی او چنان ظریف و کنترل شده است که شما هرگز نمی توانید به راحتی درباره نیت واقعی او قضاوت کنید و همین، او را به یکی از جذاب ترین شخصیت های فیلم تبدیل می کند.
• چون وو-هی (Chun Woo-hee) در نقش مو-میونگ (زن سفیدپوش): شخصیت مو-میونگ، نمادگرایی عمیقی دارد و چون وو-هی با بازی آرام و در عین حال قدرتمندش، این نمادگرایی را زنده می کند. او مثل یک روح سرگردان است که همزمان حس محافظت و خطر را القا می کند و شما را به این فکر می اندازد که آیا او فرشته نجات است یا یک فریبکار؟

این بازی ها چنان عمیق و چندوجهی هستند که هر کدام به تنهایی می توانند مورد تحلیل قرار بگیرند و همین عمق شخصیت پردازی هاست که شیون را از سطح یک فیلم ترسناک معمولی بالاتر می برد و به اثری ماندگار تبدیل می کند.

مضامین عمیق: ایمان، شک، خیر و شر در تاروپود فیلم

فیلم شیون (The Wailing) فقط یک داستان ترسناک درباره ارواح و شیاطین نیست؛ این فیلم یک کاوش عمیق در روان انسان، باورهای او و تقابل نیروهای خیر و شر است. از همان ابتدای فیلم، ناهانگ-جین مخاطب را به چالش می کشد تا به هر آنچه می بیند و می شنود شک کند.

• تقابل علم و خرافه: در ابتدا، پلیس سعی می کند با منطق و علم، پدیده های مرموز را توضیح دهد (مثلاً قارچ سمی). اما هرچه جلوتر می رویم، علم در برابر نیروی ناشناخته و غیرقابل توضیح کم می آورد و خرافات، شمنیسم و باورهای سنتی جای آن را می گیرد. فیلم به زیبایی نشان می دهد که وقتی انسان در برابر چیزی فراتر از درکش قرار می گیرد، چگونه به باورهای ماورایی پناه می برد.
• ایمان و شک: این فیلم یک امتحان بزرگ برای ایمان است. جونگ-گو که یک کاتولیک است، در طول فیلم بارها ایمانش به خدا را زیر سوال می برد و در نهایت، مجبور می شود به روش های غیرمذهبی و حتی شیطانی برای نجات دخترش روی بیاورد. فیلم این سوال را مطرح می کند که در لحظات اوج بحران و ناامیدی، آیا ایمان ما می تواند نجات بخش باشد یا فقط به شک و تردیدمان اضافه می کند؟
• خیر و شر: شاید پیچیده ترین و جذاب ترین جنبه فیلم، ابهام در ماهیت خیر و شر باشد. شما تا لحظه آخر نمی دانید کدام شخصیت واقعاً خوب است و کدام بد. آیا مرد ژاپنی شیطان است یا قربانی؟ آیا زن سفیدپوش ناجی است یا یک موجود شیطانی که فقط به دنبال بازی دادن است؟ حتی شمن هم ماهیتی دوگانه دارد. فیلم اینقدر این مرزها را محو می کند که در نهایت، مخاطب به این نتیجه می رسد که شاید خیر و شر آنقدرها هم که فکر می کنیم از هم جدا نیستند و هر دو در یک کالبد می توانند وجود داشته باشند.

فیلم شیون در واقع، یک آینه ای است که به سمت مخاطب گرفته شده و او را وادار می کند تا به عمق باورهای خودش نگاه کند و ببیند در مواجهه با ناشناخته ها، تا چه حد می تواند منطقی بماند.

نمادگرایی مذهبی (از صلیب و نمادهای مسیحیت بگیرید تا مراسم های شمنیسم کره ای) در تاروپود فیلم تنیده شده و به این لایه های معنایی عمق بیشتری می بخشد. شیون یک اثر سینمایی است که شما را نه تنها می ترساند، بلکه به فکر وامی دارد و ساعت ها پس از تماشا، سوالات بی شماری را در ذهن شما باقی می گذارد.

تحلیل پایان فیلم شیون: رازگشایی از ابهامات و تفاسیر

خب، رسیدیم به جایی که بیشتر تماشاگران فیلم شیون (The Wailing) را گیج و متحیر می کند: پایان فیلم! اگر فیلم را دیده باشید، حتماً با این حس آشنا هستید که بعد از تیتراژ، با کلی سوال و ابهام در ذهنتان تنها می مانید. ناهانگ-جین عامدانه پایان را باز و چندوجهی طراحی کرده تا مخاطب خودش به نتیجه گیری برسد. بیایید با هم به این پیچیدگی ها و تئوری های رایج نگاهی بیندازیم.

پیچیدگی و عدم قطعیت در سکانس های پایانی

سکانس های پایانی فیلم The Wailing، اوج سردرگمی و وحشت است. جونگ-گو که دیگر کاملاً مستاصل شده و به هر دری می زند، در نهایت باید بین دو گزینه دشوار یکی را انتخاب کند: حرف های زن سفیدپوش را باور کند و به خانه نرود، یا به خانه بازگردد و به دخترش کمک کند. این صحنه، جایی که او بین شک و یقین، و بین نیروهای به ظاهر خیر و شر گیر افتاده، قلب معمای فیلم است.

کارگردان با زیرکی تمام، اطلاعات متناقضی به ما می دهد. هر شخصیتی که به نظر می رسد حقیقت را می گوید، کمی بعد حرفش نقض می شود. این ابهام، هدف اصلی نا هانگ-جین بوده است. او نمی خواهد همه چیز را برای ما مشخص کند؛ برعکس، می خواهد ما را در همین وضعیت سردرگمی قرار دهد، دقیقاً مثل جونگ-گو. این عدم قطعیت است که فیلم را اینقدر ترسناک و ماندگار می کند، چون نشان می دهد شر می تواند آنقدر زیرک و مرموز باشد که حتی نتوانیم آن را تشخیص دهیم، چه برسد به اینکه با آن مقابله کنیم.

تئوری ها و تفاسیر مختلف درباره پایان فیلم

بعد از دیدن فیلم شیون، احتمالاً شما هم مثل خیلی های دیگر، شروع به ساختن تئوری های مختلفی در ذهنتان کرده اید. بیا با هم چندتا از رایج ترین و قوی ترین این تئوری ها را بررسی کنیم:

1. تئوری اول: مرد ژاپنی و شمن (ایل-گوانگ) هر دو شیطان هستند.
   • شرح: طبق این تئوری، مرد ژاپنی و ایل-گوانگ، هر دو موجودات شیطانی هستند که با هم کار می کنند و هدفشان، پخش کردن بیماری و تباهی در روستاست. مرد ژاپنی با عکس گرفتن از قربانیان و نگهداری وسایلشان، جان آن ها را تسخیر می کند و ایل-گوانگ هم با مراسم جن گیری دروغین، قربانیان را به سمت مرگ می کشاند یا فقط برای منحرف کردن ذهن مردم این کارها را می کند. زن سفیدپوش تنها نیروی خیر است که سعی دارد جلوی آن ها را بگیرد، اما جونگ-گو به او اعتماد نمی کند.
   • شواهد: صحنه پایانی که مرد ژاپنی تبدیل به شیطان می شود. نحوه همکاری ایل-گوانگ با مرد ژاپنی (مثلاً وقتی خون روی ماشین ایل-گوانگ پاشیده می شود). رفتارهای مشکوک و متناقض ایل-گوانگ.
2. تئوری دوم: مرد ژاپنی شیطان است و ایل-گوانگ یک شمن فریبکار یا ابزار اوست.
   • شرح: در این دیدگاه، مرد ژاپنی به وضوح شیطان اصلی است که وارد روستا شده. ایل-گوانگ یا یک شمن واقعی است که فریب خورده و ناخواسته به شیطان کمک می کند، یا خودش از ابتدا یک شمن شرور و همدست شیطان بوده که با ظاهر موجه، به اهداف شیطانی کمک می کند. زن سفیدپوش همچنان تنها نیروی خیر است.
   • شواهد: همان شواهد تئوری اول، با تاکید بیشتر بر شیطانی بودن مرد ژاپنی و نقشی که ایل-گوانگ در به اشتباه انداختن جونگ-گو دارد.
3. تئوری سوم: هیچکدام شیطان نیستند و فقط نیروهای طبیعت یا بلایای ماوراءالطبیعه هستند.
   • شرح: این تئوری کمتر رایج است، اما می گوید فیلم درباره شر درونی انسان و ترس از ناشناخته است. شاید این اتفاقات نتیجه نفرینی قدیمی یا صرفاً مجموعه ای از بدشانسی ها باشد که با ورود مرد ژاپنی و باورهای خرافی مردم، ابعاد ترسناک تری پیدا کرده است. زن سفیدپوش و شمن هم هر کدام به نوعی به این وضعیت واکنش نشان می دهند.
   • شواهد: عدم قطعیت کامل فیلم، به چالش کشیدن باورهای مخاطب.

مهم ترین صحنه پایانی، جایی است که زن سفیدپوش به جونگ-گو می گوید اگر سه بار بانگ خروس را بشنود، برود. او در تلاش است تا جونگ-گو را از رفتن به خانه باز دارد و او را از خطری که در انتظارش است، آگاه کند. اما جونگ-گو که دیگر صبر و طاقتش تمام شده و فقط به دنبال نجات دخترش است، به او گوش نمی دهد. صحنه دست جونگ-گو که در پایان به حالت دست شیطان درمی آید، نمادی از این است که او خواسته یا ناخواسته، وارد دنیای پلیدی شده و خودش هم آلوده شده است.

پیام اصلی فیلم: ناتوانی انسان در برابر نیروی پلیدی

شاید بتوان گفت که پیام اصلی فیلم شیون (The Wailing)، در نهایت، ناتوانی مطلق انسان در برابر نیروی پلیدی است؛ نیرویی که آنقدر باهوش، زیرک و مرموز است که حتی نمی توانیم آن را بشناسیم، چه رسد به اینکه با آن مقابله کنیم. فیلم نشان می دهد که انسان، حتی با ایمان قوی یا عزم راسخ، وقتی در برابر یک شر بی رحم و باهوش قرار می گیرد، چقدر آسیب پذیر و تنهاست.

ناهانگ-جین با این فیلم می خواهد بگوید که گاهی اوقات، شر آنقدر پنهان و پیچیده است که حتی تشخیص آن از خیر، غیرممکن می شود. این فیلم نه تنها ما را می ترساند، بلکه وادارمان می کند به ذات پلیدی و جایگاه انسان در برابر آن فکر کنیم. به این می اندیشیم که چطور تصمیمات ما، باورهای ما و حتی عشق ما می تواند ابزاری برای شر باشد. شیون در واقع، یک هشدار است؛ هشداری درباره طبیعت شرور جهان که همیشه در کمین نشسته و آماده است تا در ضعیف ترین لحظات ما، نفوذ کند و همه چیز را به ویرانی بکشاند. این پیام، فیلم را از یک داستان ترسناک صرف به یک اثر فلسفی و ماندگار تبدیل می کند.

حقایق جذاب و جزئیات پشت پرده تولید فیلم The Wailing 2016

تا اینجا درباره داستان و تحلیل عمیق فیلم شیون (The Wailing) صحبت کردیم، اما حالا بیایید کمی هم به پشت پرده این شاهکار سینمایی برویم. باور کنید، ساخت این فیلم هم خودش به اندازه داستانش پر از چالش و نکات جالب بوده!

پروسه تولید، تیم کارگردانی و بازیگران اصلی

نا هانگ-جین، کارگردان نابغه شیون، قبل از این فیلم هم با آثار پرتعلیق و خشن خودش مثل تعقیب کننده (The Chaser) و دریای زرد (The Yellow Sea) ثابت کرده بود که در ژانر تریلر و جنایی حرف های زیادی برای گفتن دارد. اما با شیون، او قدم به دنیای وحشت ماوراءالطبیعه گذاشت و این ژانر را هم به طرز درخشانی فتح کرد.

فیلمبرداری شیون در تاریخ 31 آگوست 2014 (حدود شهریور 1393) شروع شد و در 28 فوریه 2015 (حدود اسفند 1393) به پایان رسید. یعنی حدود شش ماه تمام، تیم تولید در شرایط آب و هوایی سخت و لوکیشن های دورافتاده مشغول کار بودند. این طولانی بودن زمان فیلمبرداری، نشان از وسواس و دقت بالای ناهانگ-جین دارد. او برای رسیدن به آن اتمسفر خاص و دلهره آور، حتی کوچکترین جزئیات را هم از قلم نینداخت. گفته می شود فیلمنامه شیون چندین بار بازنویسی شده تا به این پیچیدگی و عمق برسد.

انتخاب بازیگران هم در موفقیت فیلم نقش بسزایی داشت. کواک دو-وان که قبلاً هم در فیلم های نا هانگ-جین نقش های فرعی داشت، برای اولین بار نقش اصلی را برعهده گرفت و با بازی استثنایی اش، همه را شگفت زده کرد. هوانگ جونگ-مین، ستاره شناخته شده سینمای کره، در نقش شمن، یک اجرای فراموش نشدنی ارائه داد و جون کونیمورا، بازیگر کهنه کار ژاپنی، با حضورش به فیلم ابهت خاصی بخشید. انتخاب چون وو-هی در نقش زن سفیدپوش هم که برای خودش یک قصه جدا دارد، چون او با بازی مینیمال و در عین حال قدرتمندش، یکی از مرموزترین شخصیت های فیلم را خلق کرد. همه این ها دست به دست هم داد تا شیون از هر نظر یک فیلم کامل باشد.

موفقیت در جشنواره ها و تحسین جهانی

بعد از کلی زحمت و تلاش، فیلم The Wailing در تاریخ ۱۲ مه ۲۰۱۶ در کره جنوبی اکران شد و خیلی زود، سر و صدای زیادی به پا کرد. اما موفقیتش فقط به کره محدود نشد. یک هفته بعد، یعنی در ۱۸ مه، این فیلم در بخش خارج از مسابقه جشنواره فیلم کن (Cannes Film Festival) به نمایش درآمد و مورد تحسین گسترده منتقدان بین المللی قرار گرفت. در واقع، شیون توانست جایگاه خودش را به عنوان یکی از مهم ترین فیلم های ترسناک دهه اخیر تثبیت کند.

نمرات و جوایزی که این فیلم گرفت، واقعاً چشمگیر بودند:

• در وبسایت معتبر Rotten Tomatoes، شیون توانست امتیاز ۹۹ درصد را بر اساس ۷۱ نقد کسب کند و میانگین امتیاز ۸ از ۱۰ را به دست آورد. این عدد واقعاً فوق العاده است و نشان می دهد که تقریباً تمام منتقدان از این فیلم رضایت کامل داشتند.
• در Metacritic هم، فیلم میانگین امتیاز ۸۱ از ۱۰۰ را دریافت کرد که نشان دهنده تحسین جهانی این اثر است.

علاوه بر این، شیون در جشنواره های سینمایی مختلف، جوایز متعددی را در بخش های کارگردانی، بازیگری و بهترین فیلم به دست آورد. این تحسین ها ثابت کرد که فیلم ترسناک کره ای شیون چیزی فراتر از یک فیلم ژانریک است و توانایی برقراری ارتباط با مخاطبان و منتقدان در سراسر جهان را دارد. موفقیت شیون بار دیگر قدرت سینمای کره جنوبی را به دنیا نشان داد.

شایعه و واقعیت بازسازی هالیوودی فیلم شیون

وقتی یک فیلم خارجی به این اندازه موفق می شود و از نظر منتقدان و مخاطبان جهانی تحسین می شود، معمولاً یک اتفاق رایج می افتد: شایعه بازسازی هالیوودی! فیلم شیون هم از این قاعده مستثنی نبود. در ژانویه ۲۰۱۷، یعنی تقریباً یک سال بعد از اکران اولیه فیلم، اعلام شد که کمپانی Scott Free Productions (کمپانی متعلق به ریدلی اسکات، کارگردان مشهور) در حال مذاکره برای بازسازی این فیلم به زبان انگلیسی است.

این خبر باعث خوشحالی و نگرانی همزمان طرفداران فیلم شد. خوشحال از اینکه یک شاهکار دیگر کره ای به دست هالیوود می افتد و شاید بیشتر دیده شود، و نگران از اینکه آیا هالیوود می تواند همان اتمسفر خاص و پیچیدگی های فرهنگی و مذهبی شیون را به درستی بازسازی کند یا نه. می دانیم که بسیاری از بازسازی های هالیوودی فیلم های آسیایی، نتوانسته اند روح و جان نسخه اصلی را حفظ کنند و اغلب به آثار متوسطی تبدیل شده اند.

تا به امروز، یعنی چندین سال پس از آن خبر اولیه، به نظر می رسد این پروژه بازسازی فیلم The Wailing هنوز در مراحل اولیه خود است و هیچ جزئیات مشخصی از کارگردان، بازیگران یا تاریخ اکران آن منتشر نشده است. این سکوت خبری می تواند به معنای این باشد که پروژه به تعویق افتاده یا حتی کنسل شده است. گاهی اوقات، پیچیدگی های فرهنگی و داستانی یک اثر آنقدر عمیق است که بازسازی آن در یک فرهنگ دیگر، با چالش های بزرگی روبرو می شود و شاید هالیوود هم به این نتیجه رسیده باشد که برخی از شاهکارها را باید به همان شکل اصلی شان تجربه کرد.

راهنمای تماشا: دانلود فیلم شیون (The Wailing) با دوبله یا زیرنویس فارسی

خب، بعد از تمام این بررسی ها، اگر تا به حال فیلم شیون (The Wailing) را ندیده اید، حتماً ترغیب شده اید که سریع تر به تماشایش بنشینید. و اگر هم قبلاً دیده اید، شاید دلتان بخواهد یک بار دیگر به این کابوس سینمایی سر بزنید تا جزئیات پنهانش را کشف کنید. اما چطور و از کجا این فیلم را ببینیم؟

تماشای تریلر رسمی فیلم شیون

قبل از اینکه کامل غرق در دنیای فیلم شوید، توصیه می کنم حتماً یک نگاهی به تریلر رسمی فیلم شیون بیندازید. تریلر، بدون اینکه داستان را لو بدهد، به خوبی اتمسفر سنگین، صحنه های دلهره آور و حس مرموز فیلم را به شما نشان می دهد و شما را برای آن چیزی که قرار است ببینید، آماده می کند. فقط با دیدن تریلر هم می توانید بفهمید که با یک فیلم ترسناک معمولی طرف نیستید و یک تجربه متفاوت در انتظار شماست. یک جستجوی ساده در پلتفرم هایی مثل یوتیوب یا آپارات با عبارت تریلر فیلم شیون یا The Wailing Trailer به شما کمک می کند تا این پیش نمایش جذاب را پیدا کنید.

کجا فیلم شیون را تماشا کنیم؟ راهنمای دانلود و پخش آنلاین

خوشبختانه فیلم The Wailing یکی از فیلم های محبوب و شناخته شده است و پیدا کردن آن کار سختی نیست. برای تماشای این شاهکار، چند راه پیش رو دارید:

1. پلتفرم های پخش آنلاین: در ایران، برخی از سرویس های VOD (ویدئو درخواستی) ممکن است این فیلم را در آرشیو خود داشته باشند. با یک جستجو در فیلیمو، نماوا یا سایر سرویس های مشابه، می توانید از موجودی آن مطمئن شوید. تماشای قانونی فیلم ها، هم به سازندگان کمک می کند و هم تجربه باکیفیت تری را برای شما فراهم می آورد.
2. سایت های دانلود فیلم: تعداد زیادی از سایت های ایرانی، لینک های دانلود فیلم شیون (The Wailing) را با کیفیت های مختلف ارائه می دهند. حتماً به سراغ سایت های معتبر بروید که فایل ها را بدون ویروس و با کیفیت بالا در اختیارتان می گذارند.

دوبله فارسی یا زیرنویس فارسی؟ کدام را انتخاب کنیم؟

این سوالی است که همیشه برای فیلم های خارجی مطرح می شود.

• دوبله فارسی: اگر دوست دارید بدون حواس پرتی روی تصویر و اتمسفر فیلم تمرکز کنید و نیازی به خواندن زیرنویس نداشته باشید، نسخه دوبله فارسی شیون می تواند انتخاب خوبی باشد. برخی از دوبله های این فیلم کیفیت بالایی دارند و حس و حال فیلم را به خوبی منتقل می کنند.
• زیرنویس فارسی: اما اگر از آن دسته افرادی هستید که ترجیح می دهند صدای اصلی بازیگران و لحن واقعی دیالوگ ها را بشنوند، نسخه با زیرنویس فارسی گزینه بهتری است. در فیلم The Wailing، بازی صداپیشگان کره ای و تغییر لحن آن ها در لحظات مختلف، نقش بسیار مهمی در انتقال حس و عمق شخصیت ها دارد که شاید در دوبله کمی از دست برود.

توصیه ما این است که اگر امکانش را دارید، فیلم را با زیرنویس فارسی و با بالاترین کیفیت ممکن تماشا کنید. کیفیت بالای تصویر و صدا، به شما کمک می کند تا جزئیات بصری و صوتی خیره کننده فیلم را به خوبی درک کرده و تجربه کامل تر و غرق کننده تری از این شاهکار ترسناک و معمایی داشته باشید. این فیلم واقعاً ارزشش را دارد که برای تماشای باکیفیتش وقت بگذارید.

سخن پایانی: تجربه ای فراموش نشدنی در سینمای وحشت

خب، به آخر خط رسیدیم و فکر می کنم دیگر به اندازه کافی درباره فیلم شیون (The Wailing) صحبت کردیم. اگر بخواهیم یک جمع بندی کوتاه داشته باشیم، باید بگویم که این فیلم فقط یک سرگرمی دو ساعته نیست؛ یک سفر عمیق به دل ترس، شک، ایمان و ناتوانی انسان در برابر نیروهای اهریمنی است. ناهانگ-جین با این شاهکار، نه تنها مرزهای ژانر وحشت را جابجا کرده، بلکه یک اثر هنری ماندگار خلق کرده که تا سال ها در ذهن مخاطب باقی می ماند.

شیون فیلمی نیست که بعد از تماشایش به راحتی آن را فراموش کنید. صحنه هایش، دیالوگ هایش و مهم تر از همه، سوالاتی که در ذهنتان می اندازد، تا مدت ها با شما خواهند بود. این فیلمی است که شما را وادار می کند فکر کنید، تحلیل کنید و حتی شاید به باورهای خودتان هم شک کنید. این قدرت واقعی یک اثر سینمایی است.

اگر تا الان فیلم The Wailing را ندیده اید، واقعاً پیشنهاد می کنم در اولین فرصت به تماشایش بنشینید. و اگر قبلاً آن را دیده اید، شاید وقتش رسیده باشد که یک بار دیگر آن را از ابتدا تا انتها تماشا کنید. باور کنید که با هر بار دیدن، لایه های جدیدی از این داستان پیچیده و پر رمز و راز برایتان آشکار می شود.

حتماً بعد از تماشا، نظرات و دیدگاه های خودتان را درباره این فیلم، پایانش، شخصیت هایش و هر چیزی که در ذهنتان هست، با ما در بخش کامنت ها به اشتراک بگذارید. همیشه بحث و تبادل نظر درباره فیلم هایی مثل شیون جذاب و آموزنده است. پس آماده یک تجربه فراموش نشدنی در سینمای وحشت باشید و بگذارید این شاهکار کره ای، شما را به اعماق تاریک وجود خودتان ببرد.