خلاصه کتاب استثنایی ها ( نویسنده مالکوم گلدول )

آیا تا حالا فکر کردید چرا بعضی ها تو زندگی انقدر موفق میشن که انگار از سیاره دیگه ای اومدن؟ مالکوم گلدول تو کتاب استثنایی ها (Outliers) جواب های جالبی به این سوال میده که شاید اصلاً به ذهنتون هم نرسه. این کتاب به ما نشون میده که موفقیت فقط به استعداد یا تلاش فردی ختم نمیشه؛ خیلی وقت ها عوامل بیرونی و پنهان نقش اصلی رو بازی می کنن.

اغلب ما وقتی به آدم های خیلی موفق نگاه می کنیم، ناخودآگاه فکر می کنیم که این ها یک چیزی بیشتر از بقیه دارن. یک جور نبوغ ذاتی، یک استعداد عجیب و غریب یا شاید هم یه پشتکار فولادین که ما نداریم. اما مالکوم گلدول، نویسنده و روزنامه نگار کانادایی که قلمش خیلی هم جذابه، تو کتاب معروفش، استثنایی ها یا همون از ما بهتران، میاد و این باورهای رایج رو حسابی به چالش می کشه.

گلدول معتقده که موفقیت های بزرگ، اون قدرها هم که فکر می کنیم شخصی و فردی نیستن. به جای اینکه فقط به ویژگی های درونی یه آدم موفق خیره بشیم، باید ببینیم این آدم تو چه شرایطی بزرگ شده، چه فرصت هایی گیرش اومده و میراث فرهنگی و اجتماعی دور و برش چطوری بوده. این کتاب برای ما مثل یه ذره بین عمل می کنه تا عوامل پشت پرده موفقیت رو واضح تر ببینیم و بفهمیم که گاهی وقت ها، بودن تو جای مناسب، تو زمان مناسب، می تونه ورق رو برگردونه.

افسانه نابغه خودساخته – گلدول چه می گوید؟

ما از بچگی یاد گرفتیم که اگر می خوای موفق بشی، باید فقط و فقط به خودت تکیه کنی. باید سخت کار کنی، باهوش باشی و تسلیم نشی. این همون داستانیه که بهش می گیم نابغه خودساخته یا From zero to hero. داستانی که توش یه نفر از هیچی شروع می کنه و با اتکا به استعداد و پشتکارش به اوج می رسه. گلدول میگه این داستان خیلی هم قشنگه و بهمون انگیزه میده، اما متاسفانه کاملاً واقعیت نداره و یک جای کارش می لنگه.

استدلال گلدول اینه که موفقیت، اون قدرها که ما فکر می کنیم، یه پدیده فردی نیست. بیشتر شبیه یه اتفاق اجتماعی و فرهنگیه. یعنی چی؟ یعنی آدم های استثنایی و خیلی موفق، فقط خودشون نیستن که مهم هستن، بلکه بستر، جامعه، زمانه ای که توش به دنیا اومدن و هزار تا چیز دیگه هم تو موفقیتشون نقش دارن. اون میگه ما باید عین کارآگاه ها، نه فقط به خود شخص، بلکه به تمام داستان زندگی اون آدم و شرایطی که توش قرار گرفته، نگاه کنیم.

حالا این استثنایی ها یا Outliers که تو عنوان کتاب اومده، دقیقاً منظور گلدول چه کسایی هستن؟ این ها آدم هایی هستن که تو زمینه های کاریشون فراتر از حد انتظار عمل کردن. کسایی که به دستاوردهایی رسیدن که حتی به خواب بقیه هم نمیره. گلدول میخواد بهمون بگه که این آدم ها فقط به خاطر هوش و تلاش شخصی استثنایی نشدن، بلکه مجموعه ای از فرصت های خاص، میراث های فرهنگی و زمان بندی های طلایی هم بهشون کمک کرده.

یکی از مهمترین مفاهیمی که گلدول مطرح می کنه، مزیت های انباشت یا Accumulative Advantage هست. فکر کنید یه بچه تو سن کم، یه فرصت کوچیک پیدا می کنه. مثلاً از بقیه همسن و سالاش یکم زودتر شروع به یادگیری یه مهارت می کنه. این مزیت کوچیک، باعث میشه اون بچه بهتر دیده بشه، آموزش های بهتری بگیره و فرصت های بیشتری جلوش قرار بگیره. بعدش، همین فرصت های بیشتر، باعث میشن مهارتش هی بیشتر و بیشتر بشه و این چرخه همین طور ادامه پیدا می کنه. نتیجه؟ بعد از چند سال، اون بچه از همسن و سالاش خیلی جلوتره و این تفاوت دیگه اصلاً کوچیک نیست، بلکه یه مزیت بزرگ و واقعی شده. این همون اثر متیو هست که میگه هر که دارد، به او داده خواهد شد و فراوان خواهد شد.

قانون 10,000 ساعت: فرصت ها و سوءتفاهم ها

حتماً تا حالا قانون 10,000 ساعت رو شنیدید. این ایده خیلی معروف شده و خیلی ها فکر می کنن فقط با 10,000 ساعت تمرین و تلاش، هر کسی میتونه تو هر کاری خبره بشه. گلدول تو کتابش این قانون رو معرفی میکنه و میگه برای رسیدن به سطح خبرگی و استادی تو یه زمینه، باید حدود 10,000 ساعت تمرین هدفمند و با کیفیت داشته باشی. اما نکته ای که خیلی ها توش اشتباه می کنن و کمتر بهش توجه میشه، اینه که فرصت انجام دادن این 10,000 ساعت تمرین، خودش یه موهبته!

فکرشو بکنید، کی میتونه 10,000 ساعت رو فقط به یه کار اختصاص بده؟ فقط کسایی که شغلشون اجازه میده، وقت خالی دارن، منابع مالی دارن و یا تو محیطی هستن که این فرصت براشون فراهمه. اینجاست که گلدول مثال های مشهوری رو از تاریخ میاره تا منظورش رو بهتر توضیح بده.

گروه بیتلز: سمفونی تمرین های هامبورگ

گروه بیتلز، اون گروه افسانه ای موسیقی که کل دنیا رو تسخیر کرد، از کجا اومد؟ گلدول میگه بیتلز قبل از اینکه ستاره های جهانی بشن، یه دوره چند ساله تو کلاب های شبونه شهر هامبورگ آلمان اجرا می کردن. اونجا، هر شب ساعت های طولانی ساز می زدن و آهنگ می خوندن. بعضی شب ها حتی 8 ساعت! این ساعت های طولانی و فشرده اجرا، بهشون این فرصت رو داد تا هزاران ساعت تمرین کنن، با هم هماهنگ بشن، سبک خودشون رو پیدا کنن و تو سازشون به معنای واقعی کلمه استاد بشن. این حجم از تمرین، چیزی بود که کمتر گروهی تو اون زمان بهش دسترسی داشت. اونا فرصت پیدا کردن که 10,000 ساعت تمرین رو تو یه دوره فشرده و حیاتی از زندگیشون انجام بدن.

بیل گیتس: هدیه دسترسی زودهنگام به کامپیوتر

بیل گیتس، بنیان گذار مایکروسافت و یکی از ثروتمندترین آدم های دنیا. حتماً شنیدید که چقدر باهوش و با استعداد بود. اما گلدول داستان رو جور دیگه ای تعریف می کنه. اون میگه تو نوجوانی بیل گیتس، تو دهه ی 1960 میلادی، دسترسی به کامپیوتر اصلاً کار ساده ای نبود. کامپیوترهای بزرگ و غول پیکری بودن که فقط تو دانشگاه ها و شرکت های بزرگ پیدا میشدن. اما گیتس تو مدرسه اش به شکل خارق العاده ای به یک ترمینال کامپیوتری دسترسی پیدا می کنه! این یه فرصت بی نظیر بود.

گلدول میگه گیتس تو اون سال ها، هزاران ساعت وقت پای کامپیوتر می گذروند و برنامه نویسی می کرد. تو سن 20 سالگی، اون خیلی بیشتر از 10,000 ساعت رو صرف برنامه نویسی کرده بود. در حالی که بیشتر آدم های دنیا اصلاً نمی دونستن کامپیوتر چی هست! این دسترسی زودهنگام و بی سابقه، به گیتس این فرصت طلایی رو داد تا قبل از هر کس دیگه ای تو این حوزه خبره بشه و وقتی انقلاب کامپیوترهای شخصی شروع شد، اون کاملاً آماده بود تا موج رو سوار بشه و دنیا رو تغییر بده.

مالکوم گلدول میگه: قانون 10,000 ساعت فقط به تلاش اشاره نمی کنه، بلکه به فرصت و دسترسی به این حجم از تمرین هم می پردازه. این جمله کلیدیه برای فهمیدن بخش بزرگی از فلسفه کتابش.

پس پیام اصلی اینجاست: 10,000 ساعت تلاش خیلی مهمه، اما این فرصت که بتونی این ساعت ها رو به دست بیاری، خودش یه داستان دیگه ست که خیلی ها بهش توجه نمی کنن. موفقیت، فقط به سخت کوشی و استعداد فردی نیست، بلکه به شانس و فرصت های زندگی هم وابسته هست.

نقش شانس، زمان بندی و میراث فرهنگی

حالا که فهمیدیم موفقیت فقط به استعداد و تلاش نیست، باید عمیق تر بشیم و ببینیم چه عوامل دیگه پنهانی توش نقش دارن. گلدول تو کتاب خلاصه کتاب استثنایی ها، روی شانس و زمان بندی به عنوان دو فاکتور خیلی مهم تاکید می کنه. چیزهایی که معمولاً وقتی به موفقیت بقیه نگاه می کنیم، اصلاً به چشممون نمیاد.

اثر متیو و زمان بندی خوش اقبال

اثر متیو همون مفهوم مزیت های انباشت هست که قبلاً گفتیم. یعنی پولدار، پولدارتر میشه و فقیر، فقیرتر. این اصل تو خیلی از جاها خودشو نشون میده. یکی از مثال های جالب گلدول، بازیکنان هاکی کاناداییه.

بازیکنان هاکی کانادایی: راز تاریخ تولد

مالکوم گلدول می ره سراغ بازیکنان حرفه ای هاکی کانادا و متوجه یه نکته عجیب میشه: بیشتر ستاره های هاکی کانادایی تو ماه های ژانویه، فوریه و مارس به دنیا اومدن! این اتفاقی نیست. تو کانادا، تاریخ قطع برای ثبت نام تو تیم های هاکی پایه، اول ژانویه هست. یعنی چی؟ یعنی بچه ای که تو ژانویه به دنیا میاد، موقع شروع فصل هاکی، تقریباً یک سال از بچه ای که تو دسامبر به دنیا اومده بزرگ تره. تو سن 6 یا 7 سالگی، این یک سال تفاوت سنی، یعنی تفاوت فیزیکی زیادی تو قدرت، هماهنگی و اندازه بدن. بچه بزرگ تر قوی تره، بهتر بازی می کنه و بیشتر گل میزنه.

نتیجه این میشه که مربی ها، اون بچه های بزرگ تر و قوی تر رو بیشتر تو تیم های منتخب و ستاره ها انتخاب می کنن. اونا آموزش های بهتر، زمان بازی بیشتر و مربیان کارکشته تری دارن. این مزیت اولیه کوچیک، هی انباشته میشه و وقتی این بچه ها به نوجوانی میرسن، دیگه واقعاً از بقیه سرتر میشن. در واقع، اون ها با شانسِ تاریخ تولد درست، یه فرصت ناعادلانه پیدا کردن. این نشون میده که حتی یه چیز به ظاهر بی اهمیت مثل تاریخ تولد، چطور میتونه تو مسیر موفقیت یه نفر تاثیر بذاره.

نوابغ سیلیکون ولی: انقلاب هم زمان کامپیوتر

گلدول به این سوال هم جواب میده که چرا خیلی از بنیان گذاران بزرگ شرکت های تکنولوژی مثل بیل گیتس (مایکروسافت)، استیو جابز (اپل)، اریک اشمیت (گوگل) و بقیه، تقریباً همه تو یه بازه زمانی خاص، یعنی اواسط دهه 1950 به دنیا اومدن؟ این هم تصادفی نیست. گلدول میگه این آدم ها درست تو زمانی به دنیا اومدن که انقلاب کامپیوترهای شخصی داشت شروع می شد.

اونا درست تو سنین نوجوانی و جوانی (یعنی همون سنی که گیتس 10,000 ساعت برنامه نویسی می کرد) به این تکنولوژی های نوپا دسترسی پیدا کردن. این فرصت بهشون داده شد که تو دوران اوج رشد این صنعت، خودشون رو غرق توش کنن و بعد که بازار آماده شد، اونا مهارت های لازم رو داشتن تا رهبر این انقلاب بشن. این همون زمان بندی خوش اقبال هست که یه عده رو تو مسیر موفقیت هل میده و بقیه رو نه.

میراث های فرهنگی قدرتمند

فقط شانس و زمان بندی نیستن که نقش دارن. گلدول تاکید زیادی روی میراث های فرهنگی داره. یعنی الگوهای فکری، ارزش ها و عادات یه فرهنگ که نسل به نسل منتقل میشه و ناخودآگاه روی رفتار و موفقیت افراد تاثیر میذاره.

دانش آموزان آسیایی و ریاضیات: درس شالیزارهای برنج

شاید شنیده باشید که دانش آموزان آسیایی، مخصوصاً تو درس ریاضی، خیلی قوی هستن. گلدول میگه این هم یک کلیشه نیست، بلکه ریشه های عمیقی تو فرهنگشون داره. اون اشاره می کنه به فرهنگ کشاورزی شالیزارهای برنج تو آسیا. کشت برنج، بر خلاف کشاورزی غربی (گندم یا ذرت)، یه کار فوق العاده طاقت فرسا، دقیق، نیازمند به نظم بالا و هماهنگی دقیق هست.

کشاورزهای برنج باید ساعت های طولانی و با دقت زیاد کار کنن، برنامه ریزی کنن و منتظر بمونن تا محصولشون به بار بشینه. این فرهنگِ کار سخت، دقت، صبر و نظم، نسل به نسل منتقل شده. حالا، این عادت ها رو بیارید تو محیط مدرسه و درس ریاضی. ریاضی هم دقیقاً به همین چیزها نیاز داره: صبر، دقت، کار سخت و پشتکار. گلدول میگه این میراث فرهنگی، ناخودآگاه باعث شده دانش آموزان آسیایی تو درس هایی مثل ریاضی، با ذهنیتی آماده تر و فرهنگی قوی تر ظاهر بشن.

فاجعه های هوایی و فرهنگ ارتباطی: وقتی سلسله مراتب کار دستت میده

یکی از جالب ترین بخش های کتاب، تحلیل گلدول از سوانح هواییه. اون میگه بعضی از سقوط هواپیماها، فقط به خاطر مشکلات فنی یا خطای فردی نیست، بلکه ریشه های فرهنگی هم دارن. گلدول به مثال هایی از خطوط هوایی بعضی کشورها اشاره می کنه که تو فرهنگشون، احترام به سلسله مراتب و رتبه از اهمیت خیلی بالایی برخورداره.

تو این فرهنگ ها، کمک خلبان ممکنه نتونه به راحتی یا با قاطعیت اشتباهات خلبان ارشد رو گوشزد کنه، چون این کار بی احترامی تلقی میشه. این عدم ارتباط مؤثر و ترس از زیر سوال بردن مقام بالاتر، تو شرایط اضطراری می تونه فاجعه بار باشه و به سقوط هواپیما منجر بشه. گلدول با تحلیل این حوادث نشون میده چطور یک الگوی فرهنگی، میتونه مستقیماً روی عملکرد و حتی مرگ و زندگی تاثیر بذاره.

داستان هارلن کنتاکی و فرهنگ خشونت: میراثی از گذشته

گلدول حتی به مناطق خاصی مثل هارلن کنتاکی تو آمریکا هم اشاره می کنه که برای مدت طولانی، نرخ قتل و خشونت بالایی داشتن. اون میگه این خشونت، فقط به خاطر فقر یا شرایط اقتصادی جدید نیست، بلکه میراث یه فرهنگ قدیمیه. فرهنگی که ریشه در دوران مهاجرت از اسکاتلند و ایرلند داره، جایی که مردم برای محافظت از دام ها و زمین هاشون، مجبور بودن خودشون دست به اسلحه بشن و از ناموس و افتخار خانوادگی شون دفاع کنن. این الگوهای رفتاری و خشونت، نسل به نسل منتقل شده و حتی با تغییر شرایط زندگی، همچنان تو ناخودآگاه مردم اون منطقه باقی مونده.

این مثال ها نشون میده که چقدر میراث فرهنگی و محیطی که توش بزرگ میشیم، میتونه روی رفتارهای ما، توانایی هامون و در نهایت، مسیر موفقیت یا عدم موفقیتمون تاثیر بذاره. این ها چیزهایی نیستن که ما خودمون انتخابشون کنیم، اما زندگی ما رو شکل میدن.

هوش، استعداد و محدودیت های آن ها در برابر هوش عملی

خب، تا اینجا فهمیدیم که موفقیت فقط هوش ذاتی و تلاش نیست. حالا بیایم عمیق تر به نقش هوش و استعداد نگاه کنیم. گلدول تو کتاب استثنایی ها، حرف های جالبی درباره هوش و محدودیت هاش میزنه و یک مفهوم جدید رو بهمون معرفی می کنه: هوش عملی.

آستانه هوشی: وقتی آی کیو دیگه تعیین کننده نیست

حتماً فکر می کنید هر چی هوش یه نفر (آی کیو) بیشتر باشه، موفق تره. گلدول میگه این تا یه جایی درسته. مثلاً اگه هوش یه نفر خیلی پایین باشه، ممکنه تو مسیر موفقیت به مشکل بخوره. اما وقتی هوش از یه آستانه مشخصی عبور می کنه، دیگه اون قدرها تعیین کننده نیست. یعنی چی؟ یعنی مثلاً اگه آی کیوی شما 120 باشه و آی کیوی دوستتون 180، ممکنه تو بعضی تست ها اون بهتر عمل کنه، اما این تفاوت 60 نمره ای لزوماً به این معنی نیست که دوست شما خیلی خیلی موفق تر میشه.

گلدول میگه تو سطح های خیلی بالا، تفاوت های هوشی کوچک، تاثیر زیادی روی موفقیت های واقعی تو دنیای بیرون ندارن. خیلی وقت ها، بعد از اون آستانه، عوامل دیگه مثل هوش عملی، مهارت های اجتماعی، فرصت ها و حتی شانس، از آی کیوی صرف مهم تر میشن.

مشکل نابغه ها: داستان هایی فراتر از آی کیو

گلدول تو کتابش، داستان هایی از نابغه هایی رو میاره که با وجود هوش فوق العاده، اون قدر که انتظار میرفت، موفق نشدن. این نشون میده که هوش صرف، مثل یک ماشین فوق العاده قدرتمند می مونه که اگه تو مسیر درستی قرار نگیره، یا بنزین نداشته باشه، یا راننده خوبی نداشته باشه، به جایی نمیرسه. یه ماشین با موتور معمولی اما راننده ماهر و مسیر درست، خیلی وقت ها میتونه بهتر عمل کنه. پس هوش یه پتانسیله، نه یه تضمین صد درصدی برای موفقیت.

اهمیت هوش عملی: مهارتِ چرخیدن تو دنیا

حالا که هوش ذاتی رو یه کم از عرش به فرش کشیدیم، گلدول میاد و یه مفهوم حیاتی رو مطرح می کنه: هوش عملی یا Practical Intelligence. این هوش چیه؟ هوش عملی، توانایی یه آدمه که بفهمه چطور باید تو موقعیت های مختلف زندگی عمل کنه. چطور با آدم ها ارتباط بگیره، چطور فرصت ها رو بشناسه و ازشون استفاده کنه، چطور موانع رو کنار بزنه و چطور محیط اطرافش رو به نفع خودش تغییر بده. این نوع هوش، بیشتر از اینکه مربوط به دانستن حقایق باشه، مربوط به دانستن چگونگی هست.

گلدول مثال جو فلوم رو میاره. جو فلوم یه وکیل یهودی تو نیویورک بود که تو دهه های گذشته، وکیل شدن برای یهودی ها اصلاً کار ساده ای نبود. خیلی از شرکت های بزرگ حقوقی، اونا رو استخدام نمی کردن. اما فلوم و همکارانش، چون نمی تونستن تو حوزه های سنتی کار کنن، مجبور شدن برن سراغ پرونده های جدید و کمتر محبوب، مثل شرکت هایی که باید منحل میشدن یا پرونده های حقوقی مربوط به خریدهای بزرگ شرکت ها. اونا تو این حوزه ها، چون رقابت کمتری بود و کسی سراغشون نمی رفت، استاد شدن. وقتی بعداً این حوزه ها مهم شدن، فلوم و تیمش، با هوش عملی و تجربه زیادشون، سرشناس ترین و بهترین وکیل ها بودن. این نشون میده که گاهی وقت ها، محدودیت ها، میتونن با هوش عملی، به فرصت های بزرگ تبدیل بشن.

نقش خانواده و فرهنگ تربیتی: مهارتی که از خانه می آید

حالا این هوش عملی از کجا میاد؟ گلدول میگه این هوش، بیشتر از اینکه ژنتیکی باشه، اکتسابیه و تو محیط خانواده و فرهنگ تربیتی شکل میگیره. اون دو نوع فرهنگ تربیتی رو با هم مقایسه می کنه:

1. تربیت همکاری پرور: تو این شیوه، که بیشتر تو خانواده های طبقه متوسط و بالا دیده میشه، والدین با بچه هاشون صحبت می کنن، اونا رو تشویق می کنن سوال بپرسن، بهشون یاد میدن که چطور تو محیط های مختلف (مثل مدرسه یا مطب دکتر) حرف بزنن و از حق خودشون دفاع کنن. این بچه ها یاد میگیرن که دنیای بیرون جایگاهیه برای تعامل و اینکه خودشون باید توش فعال باشن.
2. تربیت رشد طبیعی: تو این شیوه، که بیشتر تو خانواده های کم درآمدتر دیده میشه، والدین بیشتر بر روی فراهم کردن غذا و سرپناه تمرکز دارن و به بچه ها اجازه میدن آزادتر عمل کنن. بچه ها یاد میگیرن که باید از قوانین پیروی کنن و کمتر بهشون آموزش داده میشه که چطور با سیستم های بیرونی (مثل مدرسه) تعامل فعال داشته باشن.

گلدول میگه بچه هایی که با روش همکاری پرور بزرگ میشن، چون یاد میگیرن چطور تو محیط های مختلف، از جمله محیط های رسمی، با اطمینان صحبت کنن و خواسته هاشون رو مطرح کنن، هوش عملی بالاتری پیدا می کنن و این هوش بهشون کمک می کنه تا فرصت های بیشتری رو تو زندگی شناسایی کنن و ازشون بهره ببرن. این نشون میده که چقدر مدل تربیتی خانواده، می تونه رو شانس موفقیت ما تاثیر بذاره.

درس های کلیدی و نتیجه گیری نهایی

تا اینجای کار، حسابی دیدمون نسبت به موفقیت تغییر کرده، نه؟ مالکوم گلدول تو کتاب خلاصه کتاب استثنایی ها ( نویسنده مالکوم گلدول ) کاری می کنه که عینک های قدیمی رو برداریم و با یه نگاه جدید به آدم های موفق نگاه کنیم. بیایید مهمترین درس هایی که از این کتاب گرفتیم رو مرور کنیم:

خلاصه مهمترین بینش های گلدول

به طور خلاصه، گلدول بهمون میگه که:

• موفقیت یه چیز پیچیده و چند وجهیه. دیگه نمیتونیم بگیم فقط استعداد یا فقط تلاشه. موفقیت، یه تلاقی هوشمندانه از استعداد، تلاش، فرصت های بی نظیر، زمان بندی دقیق و میراث فرهنگی ماست. مثل یه پازل میمونه که همه تکه هایش باید کنار هم قرار بگیرن تا تصویر نهایی رو کامل کنن.
• ما نباید فقط به فردیت و نبوغ آدم ها بسنده کنیم. به جای ستایش کورکورانه از افراد، باید با دقت به زمینه ها و شرایطی نگاه کنیم که اونا توش رشد کردن. باید بپرسیم این آدم از کجا اومده و چه فرصت هایی داشته؟ نه فقط این آدم چقدر باهوش یا سخت کوشه؟
• فرهنگ و زمان بندی، دو تا بازیگر خیلی مهم و اغلب نادیده گرفته شده تو صحنه موفقیت هستن. تاریخ تولد ما، فرهنگی که توش بزرگ شدیم و حتی نسل ما، می تونه مسیر زندگی مون رو به شکل باورنکردنی ای شکل بده.

چالش برای خواننده: حالا که چی؟

حالا که این همه درباره عوامل پنهان موفقیت حرف زدیم، شاید از خودتون بپرسید، خب، حالا که من نمی تونم تاریخ تولدم رو عوض کنم یا فرهنگ خانوادگیم رو از نو بسازم، چیکار باید بکنم؟

درس اصلی اینجا اینه که با درک این عوامل، ما می تونیم دیدگاه واقع بینانه تری نسبت به موفقیت داشته باشیم و کمتر خودمون رو به خاطر کافی نبودن سرزنش کنیم. می تونیم به جای اینکه فقط دنبال استعداد باشیم، دنبال فرصت ها هم بگردیم و حتی برای خودمون فرصت خلق کنیم.

مهم تر از اون، این کتاب به ما یادآوری می کنه که تو جامعه، باید تلاش کنیم فرصت های عادلانه تری برای همه ایجاد کنیم. اگر می دونیم دسترسی زودهنگام به کامپیوتر بیل گیتس رو موفق کرده، پس باید این دسترسی رو برای بچه های بیشتری فراهم کنیم. اگر می دونیم حمایت خانوادگی تو هوش عملی تاثیر داره، پس باید زیرساخت هایی رو برای حمایت از خانواده های مختلف فراهم کنیم. این کتاب یه جورایی یه بیانیه سیاسی-اجتماعیه که میگه به جای اینکه فقط دنبال قهرمان باشیم، باید بستر مناسب برای رشد همه رو فراهم کنیم.

چرا باید این کتاب را خواند؟

استثنایی ها فقط یک کتاب درباره موفقیت نیست، یک کتاب درباره درک عمیق تر انسان و جامعه است. این کتاب مغز شما رو قلقلک میده و شما رو به فکر وامی داره. دیگه هر وقت به یه آدم موفق نگاه کنید، فقط به جایزه و مدالش نگاه نمی کنید، بلکه پشت پرده رو هم می بینید و داستان کامل تری رو تو ذهنتون تصور می کنید. خوندن این کتاب باعث میشه که هم نسبت به خودتون و هم نسبت به بقیه، نگاه مهربان تر و واقع بینانه تری داشته باشید. برای همین، ارزش داره که یک بار هم که شده، این کتاب رو ورق بزنید و غرق بشید تو دنیای جذاب ایده های مالکوم گلدول.

شما چی فکر می کنید؟ آیا شما هم موافقید که شانس و فرصت ها نقش خیلی مهمی تو موفقیت آدم ها دارن؟ یا هنوز هم فکر می کنید همه چیز فقط به استعداد و تلاشه؟ نظرات و تجربیات خودتون رو با ما به اشتراک بذارید و اگه این مقاله براتون جالب بود، حتماً با دوستاتون هم به اشتراک بذارید. شاید وقتشه که همه مون به خلاصه کتاب استثنایی ها ( نویسنده مالکوم گلدول ) یه نگاه جدی تر بندازیم و بعدش، به مطالعه کامل کتاب بپردازیم تا عمق این ایده ها رو بهتر درک کنیم.