به سادگی حسین – نارنجی

به گزارش نارنجی از ایرنا، ماجرای عزاداری داخل صحن از ایام شیوع ویروس کرونا آغاز شده و تاکنون ادامه دارد. خانه ای سه طبقه در خیابان شهید گیوری. آقای الواری سال هاست که در ایام محرم خانه پدری خود را با پرچم های عزا و چراغ قرمز تزئین می کند. همسایه ها می آیند. حدود 50 نفر. البته همیشه تعداد زنان در این مجلس بیشتر است. گاهی دوبار

آقای دکتر صاحب خانه آقای الواری است. البته دکتر نیست، دامپزشک است، اما سال هاست همسایه ها به شوخی و جدی به او می گویند آقای دکتر. تمجید می کند او خوب مطالعه می کند. مراسم تشییع جنازه بعد از نماز اعلامیه حدود ساعت 8 آغاز می شود. جمعیت زنان به حدود 30 نفر می رسد. مثل همیشه بیشتر از مردان. کودکان و جوانان هم هستند. آقایون جمعیتشون به 20 نفر نمیرسه.

این مراسم مانند هر سال با ادای احترام آغاز می شود. با زیارت عاشورا. آنها همچنین دارای مدیریت زمان هستند که بیش از یک ساعت طول نمی کشد. دیشب هم همینطور بود. دکتر محترم به طور کلی وقتی صحبت از زینب (س) می شود، به نظر می رسد که زنان بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند. دیشب هم

یکی از آقایان وسط نفس می کشد. نمک تولید می شود. همه بلند می شوند. شیر می دهند البته عزاداران حسینی هم از سر و صدا و همسایه ها خبر دارند. بالاخره همه ما به این خانواده وفادار هستیم، اما شاید در خانه همسایه یک بیمار باشد.

مراسم به پایان رسید. انگار خیالمان راحت شد، دل را از آبی بسته ایم. الان هم باید مثل این شب ها حج عاشورا خواند. همسایه دیگری آواز می خواند. همسایه ها نیز هدایای خود را به هیئت می آورند. شربت، چای و میشکا. موش یک دسر محبوب در مراسم عزاداری است.

پایان این مراسم ساده، کوچک و کوتاه برای کودکان 5 یا 6 ساله، خواندن قرآن و دعا است. برای تشویق این کار کتاب های خوبی هم می دهند.

وقت برگشت است، خیلی ها از چند محله می آیند، قبلاً در این خیابان همسایه بودند، بعضی ها از همان محله هستند، با ماشین شخصی به خانه می روند. همسایه ها پیاده و چند خانه دورتر هستند و به آرامی راه می روند. تا مراسم فردا تحت شرایط زندگی در حیاط خانه دکتر. از من بخواه

پایان خبر نارنجی