«برند باز» بودن در جوانان نشانه ای از بحران هویتی است

نارنجی:

سید سهیل رضایی روانشناس درباره برندسازی جوانان و تاثیرات آن در زندگی این نسل گفت: با توجه به اینکه احساس نیاز به دیده شدن در جوانان به وجود می آید، آگاهی از برند در نتیجه این امر دیده می شود. مشخصه است، اما نمی تواند کاملاً کامل یا خودپسند باشد زیرا این ویژگی شامل عوامل بسیاری است.

استفاده از برند تنها راه نشان دادن و پذیرش جوانان در جامعه است

وی به ارزش های جامعه برای دیدن جوانان پرداخت و ادامه داد: از سوی دیگر در سال های جوانی شکل و ترسیم موضوعات است که توجه جوانان و در میان آنها را به خود جلب می کند. به طور کلی جوانان به معنای موضوعات اهمیت نمی دهند و بنابراین فشاری بر روی جریان اعتماد به نفس و عزت نفس ایجاد نمی شود مانند برخی آزمایش های پزشکی که در نوجوانی انجام نمی شود.

این روانشناس با اشاره به اینکه جوانان میل به جلو آمدن دارند، گفت: وقتی تنها راه نشان دادن دارایی ها، توانایی ها و پتانسیل های اجتماعی جوانان استفاده از تجهیزات برند باشد، طبیعی است که با حمل نماد در جامعه جایگاهی داشته باشیم. می گیرد و در بین دوستانش ارزش دارد

وی به عبارت «ابزار برند نشانه عزت نفس است» اشاره کرد و توضیح داد: این عبارت نیز از احساس نیاز به دیدن برای فردی است که نه توانایی دیدن دارد و نه توانایی ارایه دیگری. هیچ کس جز قربانی هزینه را پرداخت نمی کند. قیمت برندینگ در فشار روانی و مالی یا درگیری با خانواده خود را نشان می دهد.

وی در خصوص جوانان کلمه جوان را جایگزین کلمه باهوش دانست و تصریح کرد: با توجه به اینکه هر جوانی به دنبال بهانه ای برای پیوستن به جامعه و تلاش برای نشان دادن چهره بهتر با توجه به ظرفیت خود است. خانواده. خودت باش. ، کمبود را نمی توان به همه موارد افتتاح برند نسبت داد.

یانگ به این برند افتخار می کند

رضایی نظام آموزشی را یکی از عوامل گرایش به برندها برشمرد و بیان کرد: به همان اندازه که کودک از رشد و تحصیل در سیستم آموزشی محروم است، اصرار به استفاده از برند دارد.

وی با اشاره به اینکه در جوانی چیزی قابل تغییر نیست تصریح کرد: پیش از این فوتبال و ستارگان این رشته ورزشی مورد توجه جوانان بود. همچنین زمانی که به علم و دانش اهمیت داده شود، دانشمندان به عنوان نمونه شناخته می شوند و به المپیک و آموزش و پرورش می پردازند، اما امروز جامعه از معنای زندگی تهی شده و کلیشه ها به نوعی سرکوب شده است، در نتیجه جامعه از آن خالی شده است. زندگی الگوها و پس از آن، جوانان دسترسی به مسایل عمیق تر را از دست می دهند.

این روانشناس با اشاره به اینکه «برند» ماندگار است، این روانشناس تصریح کرد: طبیعی است که جامعه هیچ قهرمان و مدلی را تحمل نمی کند، زیرا ساختار قدرت از شکست دادن هر قهرمانی می ترسد، در چنین شرایطی طبیعتاً همه جوان هستند. دارایی به یک شماره برند تبدیل می شود و به آنها افتخار می کند. به هر حال برندها در کشور باید مورد توجه جوانان قرار گیرند.

مدیریت آموزش و پرورش توانایی مدیریت اجتماعی جوانان را ندارد

رضایی جوانی را سن الگو و هویت دانست و گفت: وقتی انسان با نیازی سر و کار دارد به جای سرزنش باید به آن فکر کند، مثلا جوانی که فقط بادام زمینی می خورد نباید کم اهمیت جلوه داده شود. شاید باید بدانیم که آیا این مرد انتخاب های دیگری مانند غذاهای رنگارنگ و شیرین داشته و همچنان برای وعده های غذایی خود رفته است؟ از این رو در جامعه مدرن امروزی انتقاداتی به مدیریت اجتماعی و تربیتی وارد است که تنها در مدیریت اجتماعی جوانان نیست؛ بلکه در حوزه مدیریت اجتماعی و تربیتی و تربیتی و تربیتی و تربیتی مطرح می شود. بله، بسیاری از نهادها شروع به تخریب جوانان کردند.

این روانشناس ادامه داد: به عبارتی نه تنها کشور و مدارس فضای مناسبی برای جوانان فراهم نمی کند، بلکه به جای حمایت، ورود به مکان های مختلف برای جوانان نیز ممنوع است. بنابراین ساختار جوانان با جامعه در تضاد است و نتیجه این تضاد دوری جوانان از جامعه است.

افتتاح برند نشانه بحران هویت است

رضایی داشتن برند را در دوران سالمندی مهمتر دانست و توضیح داد: علاوه بر اینکه برند داشتن برای مردان در حوزه خودرو و در حوزه پوشاک برای زنان کاربرد دارد. در عین حال، جوانی سن آموزش اجتماعی شدن است. به عبارت دیگر نه هوش و تخصص ویژه جوانان وجود دارد و نه سنی برای کسب مهارت وجود دارد. بنابراین، اگرچه افتتاح برند فقط شامل جوانان نمی شود، اما جمعیت زیادی از این بیماری را جوانان تشکیل می دهند.

رضایی بیماری افراد بالای 35 سال را بحران هویت دانست و بیان کرد: استفاده از برند به عنوان ضامن کیفیت جای نگرانی ندارد اما اگر این استفاده با هدف شناخت انجام شود زنگ خطر را می دهد. . هزینه های بالا برای برندها نیز منجر به عدم شناخت می شود.

وی به شرکت های شاخص کیفیت اشاره کرد و گفت: بالاخره نام کشورها برند خاص خود را دارد. وقتی صحبت از کشور گواتمالا می شود، تصویر زشت و بدی که به ذهن خطور می کند، برند این کشور است.