آقا یا خانم وزیر فرهنگ آینده! برای ادبیات ایران چه می کنی؟

تو ذهنم با بعضی ها بحث کردم دیدم چی شد؟! بحث ها را باید از ذهن روی کاغذ آورد، درخواست ها را مطرح کرد و دنبال کرد…. درخواست را نادیده نگیرید، صاحبش را پیدا می کند.

آقا یا خانم وزیر فرهنگ آینده! ادبیات ایران مهمترین جلوه فرهنگی مردمان این سرزمین از اواخر باز تا امروز است. مرده! ….. یا اگر خوش بینانه به آن نگاه کنیم ارتباط برقرار می کند.

هیچ چیز دیگری باقی نمی ماند؛ هزینه های نامحدود زندگی در دو سه سال اخیر، کتاب را از سبد خانواده به محل ریختن عرب ها انداخته و گرانی کاغذ و چاپ، هر انتشاراتی را به مرگ ادبیات ایران نزدیک کرده است. هشدار می دهد

آقا یا خانم وزیر! چند سالی است که برخی از صنایع ایران مانند صنایع غذایی، خودروسازی و حتی سینمای ایران… مورد حمایت سیاست جایگزینی واردات قرار گرفته اند. سال‌هاست که واردات مواد غذایی، خودرو و لوازم خانگی خارجی با تعرفه‌های بالا و بعضاً محدودیت‌ها ترکیب می‌شود تا به این صنایع اجازه ورود پیدا کند. سال هاست فیلم خارجی در ایران اکران نمی شود تا اینکه سینمای ملی بمیرد… درست یا غلط با سیاستمداران شما، اما آیا تا به حال از خود پرسیده اید که ساختار عریض و طویل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چه کرده است؟ آیا حمایت از ادبیات ایران است؟

چه پشتوانه ای ادبیات ایران را از سیل بی پایان ترجمه ها و کتاب های ادبیات خارجی که بیشتر آنها خارج از قوانین کپی رایت هستند مصون نگه داشته است؟

چه سیاست اقناعی باعث شده که اداره فرهنگ در عنوان آن وزارتخانه از اداره ارشاد جلوتر باشد؟

آیا خرید پنجاه یا صد نسخه از کتاب های اما و آگار توسط ارشاد، دردهای ادبیات مستقل ایران را درمان کرده است؟

آقا یا خانم وزیر! با تعدادی از نویسندگان جوان، متوسط ​​و قدیمی ارتباط برقرار کنید و ببینید در چه کاری هستند. چند نفرشان مهاجرت کرده اند چند نفرشان خودکشی کرده اند؟ چند نفر از آنها دست از نوشتن برداشته اند؟ برخی از آنها از افسردگی شدید رنج می بردند.

نمی دونم براتون مهمه یا نه…برای مومنین دولت سیزدهم شاید اصلا مهم نبود چون اون هنرمندان مستقل حتی اگه اشتباه میکردن تو محاسباتشون لحاظ نشده بود. اما صدای بی صدایی را می شنوید.

آقا یا خانم وزیر! شما مجبور نباشید … تاکید می کنم مجبور نباشید از ادبیات مستقل ایران حمایت کنید تا این هنر نمرده و این آتش خاموش شود، این وظیفه اصلی شماست و شما حافظ این آتش هستید. اخگرهای هزار ساله پدیدار می شوند .

اینها درخواست های اصلی ما هستند که به عنوان یک نویسنده آزاد برخی از آنها را گزارش می کنم.

1. دانستن چیزی به نام ادبیات مستقل و غیردولتی… این با ادبیات دفاع مقدس و ادبیات دینی فرق دارد که همیشه در همه دولت ها از حمایت های لازم برخوردار بوده است.
2. حذف ترجیحات شخصی و کاهش سانسور سنگین و غیر ضروری مدیریت کتاب تا حد امکان می باشد.
3. ایجاد مکانیزم حمایتی مؤثر در تمامی مراحل نشر از ادبیات آزاد ایران، از شعر، داستان و غیرداستان، از کاغذ تا فیلم، روی و چاپخانه.
4. برای ادبیات ایران یارانه تعیین کرد; چیزی شبیه یارانه کتاب که در نمایشگاه های کتاب ارائه می شود، برای گروه های هدف مانند دانشجویان و علاقه مندان به ادبیات و کتاب که فقط می توانند با آن آثار ادبی داخلی بخرند.
5. تشویق و حمایت از ناشرانی که ادبیات ایران را در بدترین شرایط تنها نگذاشتند و به جای وزارت گسترده و طولانی شما پشت سر ادبیات ایران ایستادند.
6. حمایت و جلوگیری از فشارهای سلیقه ای بر تشکل ها و محافل نقد ادبی.

همه این اقدامات باید سال ها پیش به جای سنگ اندازی و دشمنی با مبارزان ادبی ایران انجام می شد، اما از دور نظاره گر ذوب شدن قطره قطره جامعه ما و از دور تا خبر مرگ و پست های مهاجرت دیده می شد. اما نخندید، نگاهی بیندازید و ببینید در کنار شعار دادن و گرفتار شدن در مقابل دوربین خبرگزاری ها، برای این بخش مهم فرهنگ ایرانی چه می توانید بکنید.